هوش مصنوعی: یک دیوانه در بغداد دکان پر از شیشه‌ای را دید و از دیدن آن خوشحال شد.

هوش مصنوعی: او سپس سنگی را به دست گرفت و در یک لحظه تمام شیشه‌ها را خرد کرد.

هوش مصنوعی: صدها هزار شیشه می‌توانست بشکند، اما صدای شکست و به هم خوردن آنها باعث شد که این صدا به گوش بیاید.

هوش مصنوعی: مرد دیوانه‌ای که به آرزوی خود رسید، دیگران از او قهری کردند و او را ترک کردند.

هوش مصنوعی: یک نفر به دیگری می‌گوید: ای مرد دیوانه، چرا چنین کاری کردی و هرگز نمی‌دانی که چه بر سر خود آوردی؟

هوش مصنوعی: این زمان تو به باد بردی که سودی نداشت و مرد را فقیر و بی‌مایه کردی به خاطر این ضرر.

هوش مصنوعی: گفت من دیوانه‌ای هستم که بسیار سرکش و پرشورم، و این طرب و سرصدایی که می‌آید، مرا خوشحال می‌کند.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که من از این وضع راضی هستم و برایم فرقی نمی‌کند که این کار به نفع من باشد یا به ضرر من، زیرا خودِ این وضعیت برایم خوشایند است.

هوش مصنوعی: در واقع، هیچ‌کس از تمام زرق و برق و زیبایی‌های این دنیا آگاه نیست، جز آنهایی که به خودنمایی و ظاهر اهمیت می‌دهند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از حقیقت کار و وضعیت آگاه نیست، زیرا در آن مکان هیچ‌کس اجازه ورود و آگاهی ندارد.

هوش مصنوعی: هیچ کس از واقعیت آگاه نیست و همه در نهایت با دستانی خالی می‌میرند.