هوش مصنوعی: پیری یک سکه نقره‌ مشکی پیدا کرد و گفت باید این را از مسیر برداشت.

هوش مصنوعی: هر کسی که بیشتر نیازمند باشد، این درم به او داده می‌شود، بنابراین به زودی به دستش می‌رسد.

هوش مصنوعی: از هر طرف نگاه کردم، دیدم کسی بیشتر از پادشاه به کمک و نیاز نیازمند نیست.

هوش مصنوعی: در آن روز بارانی، پادشاه مشغول حل و فصل امور و تصمیم‌گیری بود.

هوش مصنوعی: پیر به سراغ او رفت و سکه‌ای به او داد. شاه در حال ناراحتی به او گفت: ای بی‌شرم!

هوش مصنوعی: وقتی که کسی مثل من وجود دارد، دیگر نیاز به صحبت‌های طولانی نیست. بگذارید این موضوع تمام شود و بیشتر از این ادامه ندهید.

هوش مصنوعی: زیرا من به هیچ کس دیگر توجه نکرده‌ام و در تمام عالم از تو نیازمندتر هستم.

هوش مصنوعی: هیچ محلی، چه مسجد باشد و چه بازار، نیست که به خاطر تو چیزی نخواهند.

هوش مصنوعی: هر لحظه از تو حال و هوایی متفاوت دارد و هر دم چیزی تازه و نو ارائه می‌دهد.

هوش مصنوعی: تو برای به دست آوردن هر چیزی دست نیاز به سوی دیگران دراز می‌کنی و گدایی می‌کنی، اما روزی فرا خواهد رسید که خودت در مقام پادشاهی قرار می‌گیری و بر دیگران حکومت می‌کنی.

هوش مصنوعی: دل تو که از سنگ نیست، پس چرا خودت را به حبس انداخته‌ای؟ تو که به نیکی و بزرگی مشهور هستی، جای نگرانی برایت نیست.