این حکایت در بیان عدل گفته شده است.

عدل یعنی لنگه بار (روی اسب بار گذاشتن دو طرف بار باید یکسان باشد تا تعادل حیوان بهم نخورد.)

نکات مهم :

درباره دیوانگان

درباره ظلم پادشاهان

این حکایت را به عمددرمورد انوشیروان عادل بکار برده.وای به حاکمی که عادل نباشد 

نتیجه گیری :ادمی در نفس خود باید عادل باشد؛گاهی انقدر‌میخورم که قلبم‌در میگیره ،در هر کار باید عدل باشه.

پاشاه به خاصان خود امیتاز قائل میشود برای افراد عام هیچ امتیازی وجود ندارد.

اگر اندازه تار مویی‌به کسی توجه ویژه کند (توجه ویژه) این عدل نیست.

سلام 

توضیح کلمه مپشولید در بخش چهارم( بخش بعدی خسرویی قصری معظم ساز کرد) آورده شده است .