هوش مصنوعی: زمانی که جنید، که انسانی پاک و دیندار بود، از جهان رفت، پس از مرگش، جنازه‌اش را از روی زمین برداشتند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای سفید از آسمان بر روی جنازه او نشسته است.

هوش مصنوعی: مردم به اندازه‌ای به همدیگر حسادت می‌ورزند که مرغی را بر سر لاشه‌ای کشتند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که به اندازه‌ای کوچک بود از آنجا پرواز نکرد، اما به طور درست و صحیح، زبانش را باز کرد و سخن گفت.

هوش مصنوعی: ای صاحب ذوق و اهل ایمان، دیگر خود را بیشتر از این آزرده نکن.

هوش مصنوعی: زیرا عشق مانند میخی در دل من فرو رفته و تا روزی که زنده‌ام، آن را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: ظاهر او شبیه فرشتگان است، اما در این لحظه، انسان‌ها در مرکز توجه قرار دارند.

هوش مصنوعی: اگر شما زحمتی و شور و هیجانی نمی‌داشتید، این قالب یا شکل ما به سادگی در هوا پرواز می‌کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به تشریح ویژگی‌ها و لایه‌های وجود انسان‌ها می‌پردازد. می‌گوید که ظاهری که داریم مانند شکل مار است، در حالی که قلب و احساسات ما متعلق به دوستی خاص هستند. مغز و فکر ما از آن دوست نشأت می‌گیرد و در نهایت، آنچه که ما می‌باشیم در پوست و ظاهر ما نمایان می‌شود. به عبارتی، این بیت به ارتباط میان ظاهر، قلب، مغز و ذات انسان‌ها اشاره دارد و نشان می‌دهد که جنبه‌های مختلف وجودمان چقدر به هم مرتبط هستند.

هوش مصنوعی: اگر حتی یک ذره از عشق یا احساسات او در دل پیدا شود، برای باز کردن قفل دو جهان کافی است.

هوش مصنوعی: هر لحظه، صدها جهان پر از فرشتگان به دنبال بویی هستند که می‌خواهند از جلو و پشت خود حس کنند.

هوش مصنوعی: در دریا، همه به نظر می‌رسد که تشنگی دارند و به دنبال آب هستند، اما در واقع آنها به خاطر تشنگی می‌میرند.