هوش مصنوعی: یکی از شخصیت‌ها، شمشیر ذوالفقار را از حیدر (علی) گرفت و جرأت نداشت که به او دستور دهد یا کاری بکند.

هوش مصنوعی: در نهایت، آن کسی که شمشیری بر دوش دارد، به خود متوجه عیوبش می‌شود و آنها را برای دیگران به تفصیل مطرح می‌کند.

هوش مصنوعی: حیدر گفت که برای استفاده از شمشیر ذوالفقار، نیاز به بازوی قوی و آماده‌ای است که در زمان انجام کار، شجاعت و قدرت نشان دهد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که قدرت و قوت حیدری به طور عیان وجود نداشته باشد، کار شمشیر گوهری به صورت ناپیدا و غیرقابل دسترس خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی کارها به درستی پیش می‌رود که از قدرت و توانمندی تو بهره‌برداری شود، و من باید از نیروی علی(ع) کمک بگیرم تا به خواسته‌هایم برسم.

هوش مصنوعی: هرکس فکر کند که کتابی مانند این وجود دارد و می‌تواند به همان زیبایی و عمق بیان شود، در واقع دچار اشتباه است و از حقیقت دور است.

هوش مصنوعی: بگو که خودت را به غفلت از روزگار مخوان، زیرا که قدرت حیدر (علی) با ذوالفقار در کمین است.

هوش مصنوعی: در کنار آب، شگفتا که آسمان با عظمت به ارتفاع بلندی رسیده است، همچون شعری که به زیبایی جاری شده است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند همیشه به این شیوه زندگی کند، چرا که میوه‌ی طوبی در بهشت در دسترس همه نیست.

هوش مصنوعی: هر معنایی برای من به قدری واضح و روشن است که هر چیزی که بخواهم، به راحتی در دسترس من قرار دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان به زور و تحمیل، مانند فردوسی، به سراغ نوشیدن می رفت؛ بلکه باید با آرامش و بی‌زحمت به این کار پرداخت.

هوش مصنوعی: مانند نوح، آب به زور به سوی من می‌آید، زیرا طوفان از دل تنور برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: وقتی که طوفانی از تنور به بیرون بیاید، دیگر نیازی به رفتن به داخل تنور نیست.

هوش مصنوعی: من مانند فردوسی بدون هیچگونه طمعی، به گسترش دانش و هنر خواهم پرداخت.

هوش مصنوعی: از این کلام امروز به پایان می‌رسانم، هیچ‌کس همتای من نیست و این یک حقیقت روشن است.

هوش مصنوعی: چشمهٔ زلال و روشنی که از زبور فارسی من جاری شده، دچار تغییر و ترک‌هایی شده است.

هوش مصنوعی: باد بی‌صدا و بی‌واژه‌ام، تنها سه چیز را می‌داند: خنکای زندگی، نیک‌خطی و داود را در حلقه‌اش.

هوش مصنوعی: اگر صدای خوشی داری و می‌خواهی دنیا را به خود جذب کنی، بگذار خودت را نشان بده؛ وگرنه، اگر نمی‌دانی چه کار کنی، بهتر است خاموش بمانی و سکوت کنی.

هوش مصنوعی: اگر دانش خوبی داشته باشی، به موفقیت می‌رسی، در غیر این صورت تنها مهارت‌های سطحی را یاد خواهی گرفت.

هوش مصنوعی: اگر تو به زیبایی می‌نویسی، بنویس، وگرنه از نوشتن دست بکش و فقط بگذار دیگران از آن بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس تا قیامت نمی‌تواند این راه را درک کند، پس خوش باشید و به آرامی فکر کنید، ای دوست.

هوش مصنوعی: گرچه هر پرنده‌ای ممکن است از خود بزرگ‌نمایی کند، اما تنها پرنده‌ای که واقعاً به قاف سیمرغ تعلق دارد، استثنایی است.

هوش مصنوعی: هر کسی در گوشه‌ای آواز می‌خواند و دم می‌زند، اما مانند عیسی، بسیار کم و با احتیاط این کار را انجام می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی در زندگی خود ویژگی‌ها و خصوصیات خاصی دارد، اما یوسف یک شخص ویژه و متفاوت است که از دیگران متمایز می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کس به خاطر صدای دلنشین و زیبا به خود می‌بالد و مغرور می‌شود، اما در نهایت این pride به صاحب زبور (کتاب مقدس) ختم می‌شود.

هوش مصنوعی: هر چیزی که صوفی به آن اشاره کرده و آن را به نام ختم نبوت خوانده، به محمد ختم می‌شود و این پایان ماجراست.

هوش مصنوعی: من نامم محمد است و این راه را نیز همانند محمد به پایان رساندم ای عزیز.

هوش مصنوعی: حکمت و نظمی که طبیعی و ذاتی نباشد، خوب نیست و تنها گفتار و نظری سطحی و بی‌محتوا به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر ذوق و استعداد شاعری در وجودت باشد، شعر تو از شیرینی شکر هم شیرین‌تر خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر چیزی نداری و تلاش می‌کنی تا خودت را نشان دهی، در واقع فقط خودت را شبیه به خودت نمی‌کنید.