هوش مصنوعی: فاضل عالم، نیکوترین و برجسته‌ترین فرد، مانند ابری از اشک سخن می‌گوید که حسد و رقابتی با پیامبران ندارد.

هوش مصنوعی: این افراد هم در گور و هم در قیامت حاضر هستند و همچنین راهی سریع را نیز در پیش دارند.

هوش مصنوعی: همه چیز با کمی کوشش و خواسته‌های درونی در یک لحظه به دست می‌آید، مثل جان که به سختی می‌کوشد تا کلامی از دل برآورد.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی در اینجا به قدری عمیق و پیچیده است که حتی فرشته‌ها نیز به آن حسادت نمی‌کنند؛ زیرا در آنجا خبری از سادگی و بی‌پیرایگی نیست.

هوش مصنوعی: اما همیشه از آن کسی حسرت می‌خورم که هرگز نخواهد زایید و در این دنیا باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: بازگشت خوش از پشت پدر تا زمانی که به شکم مادر نرسد.

هوش مصنوعی: ای کاش مادرم هرگز من را به دنیا نمی‌آورد تا این‌گونه به کشتن نفس کافرم نپردازم.

هوش مصنوعی: نفس من در حال احتضار است و اگر بمیرم، بی‌تردید علت آن نفس من خواهد بود. در خون خود غرق شده‌ام و اگر بمیری، به خاطر این خونریزی خواهد بود.

هوش مصنوعی: خوشحال‌تر از حالتی که نه ثروتمند باشیم و نه بی‌خانمان، این است که خودمان را از دنیا جدا کرده‌ایم و وابستگی نداریم.

هوش مصنوعی: اگر به خاطر ترس از چیزی یاد بگیری، هر کسی که جان دارد، باید از آن ترس داشته باشد.