هوش مصنوعی: یک نفر در حضور افلاطون گفت: "آیا تو در مورد فلانی که بسیار ستایش می‌کنی، چیزی گفته‌ای؟"

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم در هنر تو را ستوده‌اند تا اینکه آسمان به تو ارزشی بخشیده است.

هوش مصنوعی: افلاطون به خاطر آن سخن به گریه افتاد و از روی درد و رنجی که داشت جان سپرد.

هوش مصنوعی: می‌گوید من می‌گریم چون در دلم مشکلی وجود دارد. می‌خواهم ببینم چه کاری می‌توانم انجام دهم، زیرا این مشکل برآمده از ذوق جاهلانه است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که برای مرد نادان خوشایند باشد، برای مرد باهوش و دانا ارزش و اهمیت چندانی ندارد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که چه چیزی مورد پسند اوست تا بتوانم از آن توبه کنم و از حالا دست بکشم.

هوش مصنوعی: اگر ستایشی از جانب نادان باشد، بدان که نتیجه‌اش عذاب‌های زیادی خواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر کسی که دلش به حال من می‌تپد، شعرهای من را ستایش کند، تمام دل او به من تعلق خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگر به من صد نفر هم از زیبایی‌هایم بگویند، ولی دل یک نفر باشد که با احساس باشد، همین برای من کافیست.

هوش مصنوعی: من چه مدت باید به خاطر این نفس سرکش خود را در بند و گرفتار کنم، در حالی که من اهل دین و دینداری هستم؟

هوش مصنوعی: ای حسرت، هرچه که من بیان کردم، بی‌فایده بود، زیرا دل‌نگران و مسیر پر از پیچیدگی بود.

هوش مصنوعی: اگر لحظه‌ای دیگر با من سخن بگویی، زحمت حرف زدنم را نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: اگر بتوانم به درگاه تو راهی باز کنم، آیا می‌توانم دل خود را باز بگذارم؟