هوش مصنوعی: آن دیوانه، در لحظه‌ای که جانش در حال جدایی بود، به اهل راز و معرفت پیوست و این لحظه برای او بسیار طولانی و سخت شد.

هوش مصنوعی: به خاطر نداشتن قدرت و در شرایطی سخت، مثل ابری که از شدت ناراحتی اشک می‌ریزد، به طور بی‌اختیار گریه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از خدا می‌خواهد که اگر جان بنده‌اش را گرفته، چرا او را دوباره به زندگی برمی‌گرداند. این بیان نشان‌دهندهٔ تناقض در وجود انسان و روابطش با خداوند است.

هوش مصنوعی: اگر جان من برای تو نبود، از همه‌ی این درد و رنج‌ها ایمن بودم و جانم را نمی‌کَندم.

هوش مصنوعی: نه مرگ من تو را آزار می‌دهد و نه آمدن و رفتن تو برای من بد است.

هوش مصنوعی: ای کاش که درد و رنج به سراغ انسان بیاید، اما اگر کسی به نیستی برسد، این نیستی چندان بد نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که مرگ و آتش در پیش رویت قرار دارند، چرا هنوز به ظلم و ستم ادامه می‌دهی و از آن بیشتر می‌کنی؟

هوش مصنوعی: مرگ به گونه‌ای نیست، زیرا جان تو از ظلم و ستم، همیشه در آتش است و نیاز به تسکین دارد.