هوش مصنوعی: مجنونی در دشت سیر و سفر می‌کرد و گاهی به سمت شهر می‌آمد.

هوش مصنوعی: زمانی که به آن شهر رسیدی، که اهالی‌اش از همه چیز بی‌خبر بودند، خوشحال و متوقف شدی و به اطراف نگاه کردی.

هوش مصنوعی: هزاران نفر در گذشته و آینده وجود داشتند که همه به دنبال خواسته‌ها و آرزوهای خود می‌دویدند.

هوش مصنوعی: او به آرامی به تو نگاه می‌کند و تو را متوجه خود می‌سازد. از شدت هیجان و شور و شوق، بی‌حرکت و خیره به او مانده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به پا خواستی و قد علم کردی، روزگار تو فرمانروایی می‌کرد و تو در بین مردم خاص و عام به سفر و گشت و گذار مشغول بودی.

هوش مصنوعی: صدای بلندی از تو بلند شد و ناگهان از جایت به سرعت بلند شدی و از روی شگفتی فریاد زدی: وای وای!

هوش مصنوعی: آه از دبه! اگر کسی چندین دبه دارد، باز هم دبه دیگری به همراه می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر کسی که شایسته است، حبه‌ای می‌خورد، چنین خواهد شد که او در دبه‌ای قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: شراب را از دبه و زنبیل نریز و ادعا نکن که همانند سلیمان بزرگ هستی، برو و خودت برای خود وسایل درست کن.

هوش مصنوعی: تلاش کن و خود را از نفاق و نقص‌ها پاک کن، زیرا نمی‌توان در ظرف کهنه و خراب، چیز با ارزشی را نگهداری کرد.

هوش مصنوعی: تو مانند شترمرغی هستی که در حبس دبهٔ شتری افتاده و آزاد نیستی.

هوش مصنوعی: تمام موجودات عالم در شگفتی و شتاب‌زدگی قرار دارند و جلال و شکوه تو به خاطر اهمیت و بزرگی‌ات است که در این دنیا دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: از تو به هیچ‌کس آسانی و راحتی نمی‌رسد، چراکه جان خود را بخشیدی اما نانی به کسی نداددی.

هوش مصنوعی: هرچند از خودت خسته نشدی، اما از کارهای خودت هم لحظه‌ای خسته می‌شوی.

هوش مصنوعی: ای پسر! دین زردشتی را در نظر نگیر، زیرا دین محمد (اسلام) در پیش است و برتری دارد.