هوش مصنوعی: در آغوش یک دیوانه، عاقلی دیوانه را با دلی غمگین مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: شخصی که غمگین است، از کسی صحبت می‌کند و می‌گوید که نمی‌داند از کجا باید شروع کند، زیرا غم خداوند به قدری عمیق و سنگین است که هیچ راهی برای بیان آن ندارد.

هوش مصنوعی: می‌ترسم از او؛ اگر همه ببینندش، همه از دیدن او خواهند ترسید.

هوش مصنوعی: وقتی مردم از کسی نترسند، مثل گرگانی می‌شوند که به گله حمله می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر شبان بیاید و غمگین شود، چه عجیب است اگر چنین آدمی برای دیگران نیز غم و اندوهی داشته باشد.

هوش مصنوعی: امروز به گونه‌ای دیوانه‌وار رفتار کردم، حال ببینم بعد از این چه سرنوشتی در انتظار من خواهد بود.

هوش مصنوعی: عجب که حتی دیوانه‌ها هم از ترس او مانند آدم‌های عاقل تسلیم او می‌شوند.

هوش مصنوعی: ترس از او مانند شکافتن دل است و این ترس عقل را از عقل خالص جدا می‌کند.

هوش مصنوعی: تا وقتی که زیبایی‌ات در دل‌هاست، عقل مجنون می‌شود و او از شدت عشق و جنون خود، به عمق احساسات و دردهایش می‌رود.