هوش مصنوعی: من محمود را می‌شناسم، که حالتی بی‌خودی دارد و عاشقانه در حال درویشی و فقر زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: عاشق مانند درویشی است که دلش می‌سوزد و این سوختن او را به حالتی شبیه به یک چراغ روشن درآورده است.

هوش مصنوعی: ای درویش، با من رازهایی را در میان بگذار و نکته‌ای از عشق و عاشقیت را برایم بیان کن.

هوش مصنوعی: چون می‌گویند که مرد عاشق است، هر آنچه تو در مورد عشق بگویی، شایسته و مناسب است.

هوش مصنوعی: ایاز، جوان زیبا و خوش‌چهره، در آن مکان با وقار و آماده‌ایستاده است و در مقابل پادشاه قرار دارد.

هوش مصنوعی: عاشق درویش به پادشاه گفت: ای پادشاه، تو عاشق نیستی، پس چه کار به عشق و شور و حال ما داری؟

هوش مصنوعی: عاشقان باید راه و رسم عشق را بدانند و اگر از آن‌ها نپرسی، این به دلایلی دیگر است که نباید به آن‌ها خرده گرفت.

هوش مصنوعی: شاه پرسید که چرا عاشق نیمه‌ای که کامل عاشق نیست، شایسته عشق تو نیست؟

هوش مصنوعی: اگر تو عاشق خوشحالی نبوده‌ای، هرگز در آرامش نخواهد بودی.

هوش مصنوعی: عاشق خوشحال است که دلش در کنار معشوقش نشسته و خود معشوق نیز به پای او ایستاده است.

هوش مصنوعی: اگر در عشق، یقین داشته باشی، در واقع یک نوع نیستی را تجربه می‌کنی، زیرا معشوق‌ات در این حالت، تو را به حالت دلخواه خود می‌آورد.

هوش مصنوعی: ای دوست، تو در امور سلطنت مهارت داری، اما در دل تو تنها آرزوی عشقی وجود دارد.

هوش مصنوعی: عشق در زندگی درویش‌وار و با تواضع است، نه در کار و بار و دشواری‌های دنیا.

هوش مصنوعی: ای پادشاه عشق و درویشی، کافی است که تو بزرگوار و فرمانروا باشی. بیا با من همراه شو و زمان را با هم بگذرانیم.

هوش مصنوعی: عشق یعنی داستانی را در وجود معشوق از دست دادن و در واقع، با مردن او، زندگی جدیدی پیدا کردن.

هوش مصنوعی: اگر زندگی تو در امان از مرگ نیست، پس عشق ورزیدن تو نیز نتایج خوبی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: اگر در عشق به درجه کمال برسی، از درد و عذاب همیشگی رهایی خواهی یافت.