هوش مصنوعی: یک کشتی‌گیر جوان و توانا مانند ماه، افرادی را که سرکشی می‌کنند، به زمین می‌زند و به راه راست هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: در نهایت، پس از فراز و نشیب‌های شب و روز، موهایی که به یک رنگ بود، حالا به وضوح سفید شده‌اند.

هوش مصنوعی: او موهایش را از سر کند و بر دستش گذاشت، سپس اشک خونینی از چشمانش بریخت.

هوش مصنوعی: گفت زمانی که سرم را بالا بردم در کشتی، توانستم سرکش‌ها را به زیر بیندازم.

هوش مصنوعی: عجب! این مو که به زیبایی بلند شده، مرا به زمین انداخته و از پا انداخته است.

هوش مصنوعی: من در زمان کار کردن با همه مردان تلاش می‌کنم، اما در برابر یک مو حساس و لایتغیر نمی‌توانم بی‌تفاوت بمانم.

هوش مصنوعی: من با بهترها در صبح و شام خود را می‌سازم و همیشه در تلاش هستم تا از بهترهای بهتر استفاده کنم.

هوش مصنوعی: اگر دائم در تلاش برای کسب چیزهای بهتر هستی، باید بدانید که با این تلاش‌ها ممکن است برخی چیزها را از دست بدهی. پس ارزشش را دارد که به آنچه داری توجه کنی و از آن لذت ببری.

هوش مصنوعی: بهتر از هر چیزی که در زندگی وجود دارد، عمر طولانی و با کیفیت است و بدتر از هر چیزی که در دنیا می‌توان یافت، زندگی ای است که به معنای واقعی در آن درگیری و مبارزه وجود نداشته باشد.

هوش مصنوعی: ای کسی که برای دنیا زندگی‌ات را فدای دیگران می‌کنی، یوسف هم به خاطر بی‌خود فروختن خود، این‌گونه ارزانی شد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که چون تو به خاطر زیبایی و ارزش واقعی یوسف به او اهمیت نداد‌ه‌ای، طبعاً او هم به خاطر تو دل نخواهد بست و قدرت تعهد نخواهد داشت. در واقع اشاره به عدم توجه به ارزش واقعی فردی دارد که به نوعی به او بی‌اهمیت است.

هوش مصنوعی: کسی می‌تواند یوسف را به مقام سلطانی برساند که او را از دل و جان خریده باشد.

هوش مصنوعی: ای پسر، جان تو بسیار عزیز و گرانبهاست. آیا چیزی در این دنیا وجود دارد که از تو بهتر باشد؟

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند ارزش یوسف را بشناسد مگر اینکه دلش پر از شور و شوق باشد.