بخش ۴ - الحكایة و التمثیل
ابن ادهم چون ادا کردی نماز
دست بنهادی به روی خویش باز
روی گفتی من بپوشم از خطر
تاب رویم باز نتوان زد مگر
زآنکه میدانم که دست بی نیاز
باز خواهد زد به روی من نماز
بخش ۳ - الحكایة و التمثیل: غافلی میشد بصحرا روز برفبخش ۵ - الحكایة و التمثیل: رفت آن غافل سوی مسجد فراز
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ابن ادهم چون ادا کردی نماز
دست بنهادی به روی خویش باز
هوش مصنوعی: ابن ادهم وقتی نماز را به جا آورد، دستش را به روی صورتش گذاشت.
روی گفتی من بپوشم از خطر
تاب رویم باز نتوان زد مگر
هوش مصنوعی: به این معنی است که من باید چهرهام را بپوشانم تا از آسیب و خطر در امان بمانم؛ زیرا اگر کسی بخواهد به من آسیب برساند، دیگر نمیتوانم به راحتی فرار کنم.
زآنکه میدانم که دست بی نیاز
باز خواهد زد به روی من نماز
هوش مصنوعی: چون میدانم که به لطف خداوند بینیاز، به من لطف خواهد کرد و دست نیازم را به دعا بلند میکند.