هوش مصنوعی: در میان درویشی بسیار غمگین، شخصی به او گفت: ای کسی که در اندوه فرو رفته‌ای.

هوش مصنوعی: غم را از خود دور کن، زیرا من نیز سال‌هاست که با ناامیدی و غم سروکار داشته‌ام.

هوش مصنوعی: این روزها من در اندوه و ناراحتی به سر می‌برم، چون چیزی وجود دارد که می‌تواند این غم و اندوه را از من بگیرد.

هوش مصنوعی: من چون دل پرخونم را از غم پر کرده‌ام، می‌پرسم چرا این همه درد و رنج را به خودم تحمیل کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم هیچ دردی در زندگی بدتر از جدایی و سخت‌تر از آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: در دورانی که دنیا پر از غم و اندوه است، تنها یک دانه از غم فراق می‌تواند همه آن دردها را تحت‌الشعاع قرار دهد و اهمیتش بیشتر نمایان شود.

هوش مصنوعی: به اندازهٔ کوچک و ناچیز وجودت، احساس جدایی بسیار سختی در برابر تو وجود دارد.