هوش مصنوعی: کسی که مالک دینار بود، شب‌ها به عبادت و بیداری مشغول بود و در روز نیز به خاطر اندوه دلش، به کار و تلاش پرداخته بود.

هوش مصنوعی: همانگونه که در شب‌های طولانی، روز خود را به نمایش می‌گذارد، در روز نیز به شب‌های طولانی رسیده‌ایم.

هوش مصنوعی: روز و شب، آرامش و صبر او از دست رفته بود. شخصی که به این حالت دچار شده، چگونه می‌تواند بخوابد؟

هوش مصنوعی: دختری بود که دلش بسیار به درد می‌آمد. پدرش به او گفت که شب فرارسیده و دیگر نگران نباش.

هوش مصنوعی: همه مردم در خواب هستند، مانند ستاره‌ای که در آسمان درخشان است. اما تو چرا در یک شب خاص بیدار بودی و نمی‌خوابیدی؟

هوش مصنوعی: پدرم، خوابیدن درمانی برای تو نیست، چرا که من از حمله شبانه خیلی ترسیده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر خواب در خیابان سیلی باشد، هنگامی که بیدار شوی، غوغای زیادی خواهد بود.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این مردان چه کسانی بوده‌اند که از انجام کار و فعالیت حتی یک لحظه هم آرامش نداشته‌اند.

هوش مصنوعی: اگر به مدت یک لحظه هم غم و اندوه این افراد را احساس کنی، تا ابد درد و رنج تو درمان‌ناپذیر خواهد بود.

هوش مصنوعی: درد آنها ناشی از تلاش و زحمت نیست، بلکه از بی‌هدفی و عدم رضایت در زندگی است. اگر انسان در کاری که انجام می‌دهد حس درست و درستی داشته باشد، نمی‌تواند از آن زحمت احساس درد کند.