هوش مصنوعی: در خواب، دیدم شخصیتی بزرگ و مشهور از پیروان دین به نام شیخ، که در زندگی‌اش به موفقیت‌های زیادی دست یافته بود.

هوش مصنوعی: تو در راهی روشن مانند ماه گام برمی‌داشتی که ناگهان فرشته‌ای در راهت ظاهر شد.

هوش مصنوعی: به او گفتی که اراده‌ات تا کجا است، او پاسخ داد که اراده‌ام در پیشگاه خداوند قرار دارد.

هوش مصنوعی: فرشته به او گفت: آخر شرم کن، تو که درگیر کارهای زیادی شده‌ای.

هوش مصنوعی: تمامی این امکانات و دارایی‌ها که داری، در حقیقت به خاطر توجه و لطف خداوند به توست.

هوش مصنوعی: عزیز، تو به کار و زندگی خود رسیدگی می‌کنی، اما برای نزدیکی به خداوند، لازم است که به بار زندگی‌ات نیز اهمیت بدهی.

هوش مصنوعی: همه این بندها و وابستگی‌ها که به تو وصل شده‌اند، چگونه می‌توانند با روشنایی حقیقت آمیخته شوند؟

هوش مصنوعی: در روز بعد، مرد از شدت غم نابود شد و همه چیزهایی را که داشت، از دست داد.

هوش مصنوعی: یک تکه نمد قدیمی که از آن لباس درست کردند، او را حفظ کرد و باقی چیزها را از دست داد.

هوش مصنوعی: هنگامی که شب دیگری به پایان رسید و او به خواب رفت، فرشته‌ای دوباره در مسیرش ظاهر شد.

هوش مصنوعی: شخصی پرسید: "کجا می‌روی؟" او پاسخ داد: "در نظر دارم به سوی نزدیک شدن به خداوند جهانیان بروم."

هوش مصنوعی: در اینجا، شخصی از بی‌خردی کسی انتقاد می‌کند که با وضعیت نامناسب و ظاهری نابجا بر روی موضوع یا محلی می‌رود که مناسبتی ندارد. به عبارت دیگر، او به این نکته اشاره دارد که انسان باید با درک و عقل خود در مکان‌ها و شرایط مختلف ظاهر شود و با شایستگی رفتار کند.

هوش مصنوعی: به جایی نرو که فقط ظاهر را ببینی، بلکه با خداوندی که صاحب همه چیز است، ارتباط برقرار کن و بر اساس باطن و حقیقت زندگی کن.

هوش مصنوعی: حجاب و مانع در مسیر عیسی، نوعی پارچه یا چیزی درست شده از نمد است که تو خودت آن را به عنوان تکه‌ای از لباس یا زینتی برای خود انتخاب کرده‌ای. در واقع، تو باید خودت را آماده کنی و از موانع عبور کنی.

هوش مصنوعی: روز بعد، مرد آتش را خاموش کرد و آن تکه نمد را آورد و سوزاند.

هوش مصنوعی: داستان از این قرار است که شب گذشته، فرشته‌ای به سوی او شتابان آمد و در خواب او را ملاقات کرد.

هوش مصنوعی: سوال کرد چه نقشه‌ای داری، ای معروف و بزرگوار؟ پاسخ داد نزدیک خداوند موفقیت و کامیابی‌ام.

هوش مصنوعی: آن فرشته گفت: ای کسی که بسیار پاک و بی‌آلایش هستی، تو تمام ویژگی‌های منفی را از خود دور کرده‌ای و به خوبی رفتار کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اکنون تو در این مکان آرامش کن و نرو، چرا که وقتی تو در اینجا نشسته‌ای، پادشاه نیز خواهد آمد.

هوش مصنوعی: هرگاه تو به سوی حق و حقیقت حرکت کنی، حق و حقیقت نیز به سوی تو خواهد آمد و این امر مسلم است.

هوش مصنوعی: خود را از هر چیزی که داری رها کن و تسلیم شو تا حقی که متعلق به توست در پاکی و خلوص خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نوری از درویشی از تو نتابد، نمی‌توانی از خداوند به دور باشی و خود را بی‌خبر از او احساس کنی.

هوش مصنوعی: فقر به نوعی در زندگی همه انسان‌ها وجود دارد و می‌تواند رنج‌آور باشد. اما حقیقت این است که ریشهٔ حل این مشکل در خود فقر نهفته است و برای درمان آن، باید به عمق آن توجه کرد.

هوش مصنوعی: اگر در فقر به سر می‌بری و به آن افتخار نمی‌کنی، پس دین تو فقط شرک است و فضیلت تو بی‌مورد.

هوش مصنوعی: فقر مانند کعبه‌ای است که چهار ارکان دارد و تنها اصل پنجم آن، ذات پروردگار است که نمی‌توان آن را جز به او نسبت داد.

هوش مصنوعی: در زمان پیامبر اسلام، این چهار نفر همواره در بین صحابه به وضوح و روشنایی حضور داشتند.

هوش مصنوعی: گرسنگی، جان‌فشانی، ذلت و دوری از وطن همگی در کنار هم قرار دارند و وقتی که این چهار مورد تمام می‌شود، موضوع دیگر تنها دوری از وطن است.

هوش مصنوعی: هیچ کس بدون نیاز و میل به غذا آرامش ندارد و هیچ کسی در بهره‌مندی از نان و نام به راحتی نیست.

هوش مصنوعی: همهٔ دوستان و همراهان جانباز به عشق و شجاعت آمده‌اند و خود را در میدان عشق نشان داده‌اند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تمام چیزهایی که از عشق و محبت ناشی می‌شوند، به دلیل این که از یک منبع واحد سرچشمه می‌گیرند، در نهایت به یک کل واحد تبدیل می‌شوند. به عبارت دیگر، هر جزئی از عشق که وجود دارد، به نوعی به کل و تمامیت آن وابسته است.

هوش مصنوعی: همه در دوری از وطن، دل را رها کردند و از زادگاه و هویت خود جدا شدند.

هوش مصنوعی: بنابراین در شرایط فقر، پادشاهان حاضر شدند و بهترین موجودات دو جهان به میان آمدند.

هوش مصنوعی: در بیابانی که افرادی که بی‌خیال به نظر می‌آیند، می‌خواهند از آن عبور کنند، نشانه‌ای وجود دارد که نشان‌دهنده‌ی اهمیت و مقام آن مکان است.

هوش مصنوعی: در آن زمان که عشق بر دل‌ها چیره می‌شود، بزرگان و افراد محترم همگی از حضور در اجتماع فرار می‌کنند و به خانه‌های خود می‌روند.

هوش مصنوعی: اگر تو پرنده عشق هستی و در مسیر حق قدم برمی‌داری، پس صد هزار چشمان مشتاق و جستجو وجود دارند که به سوی تو خیره شده‌اند.

هوش مصنوعی: به مدت طولانی به خودت نگاه کن و در آنچه می‌بینی، حقیقت وجودی‌ات را بشناس.

هوش مصنوعی: هر بار که تو را می‌بینم، همچون یک انکار جدید بر تو می‌افزایم و در دل هر تار مویت، یک زنجیر جدید شکل می‌گیرد.

هوش مصنوعی: وقتی که به چشمانت خیره شدی، دوباره گوش‌هایت را آماده کن که هزاران صدا را بشنوی.

هوش مصنوعی: باید بدانید که در هر شب و روز، از درگاه حق، دانستنی‌های واضح و روشنی را می‌شنوید.

هوش مصنوعی: ای مخنث، تو در اینجا ارزشی نداری، عشق راستین و حقیقی به تو ارتباطی ندارد.

هوش مصنوعی: انسان باید به گونه‌ای باشد که نه سرش و نه پایش گم شده باشد، همه وجودش در ارتباط با خداوند باشد.

هوش مصنوعی: اگر در فقر و تنگدستی من حتی یک ذره وجود داشته باشد، جایگاه تو همیشه در ایمنی نخواهد بود.