هوش مصنوعی: عاشقی در حال رفتن به سفر حج بود، اما به دلیل عشقش بر آن شد که به سوی محبوبش برود.

هوش مصنوعی: گفت در این سفر هستم و هر چیزی که بگویی، با کمال میل می‌پذیرم.

هوش مصنوعی: در زمان حضور معشوق، آن مرد غمگین، سنگی سخت به سمت عاشق پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: مردی از زمین دُری را برداشت، بر آن بوسه زد و سپس آن را سوراخ کرد.

هوش مصنوعی: پس او با ناز و کرشمه، آن را به گردن انداخت و لحظه‌ای از خود غافل نشد.

هوش مصنوعی: هر کس از او سوال کند که این چیست، او پاسخ می‌دهد که فراتر از این هیچ چیز نخواهد بود.

هوش مصنوعی: در هرجای دنیا که باشم، آرامش من از یاد معشوق به دست می‌آید.

هوش مصنوعی: هرکس بویی از او بگیرد، در واقع به او دسترسی پیدا کرده است. برای او، هر دو دنیا مثل خاک کوی او می‌شود، یعنی ارزش و اهمیت آن‌ها در مقایسه با او بسیار ناچیز است.

هوش مصنوعی: اگر راهی به سوی تو باشد، می‌توانی از این موقعیت خود بهره‌برداری کنی و زیبا و با ناز ظاهر شوی.

هوش مصنوعی: اگر آن مسیر برای تو روشن شود، هر چه تو بگویی از حقیقت همان کار ناشی می‌شود.