هوش مصنوعی: یک غلام خوب برای پادشاهی وجود داشت که به نظر می‌رسید مانند پسر یعقوب باشد.

هوش مصنوعی: رنگ چهره‌اش به زیبایی رنگ گل انار است و موهایش به گونه‌ای است که مثل زهرمار خطرناک می‌زند.

هوش مصنوعی: مردمی که چشمانشان زیبا و جذاب بود، مانند موجودی دلنشین و شگفت‌انگیز، از زیبایی و خوشمزگی احساس لذت می‌کردند.

هوش مصنوعی: سخنان او به گونه‌ای پیچیده و مبهم به گوش می‌رسد که وقتی به عمق موضوع می‌روی، چیزی جز خالی بودن نمی‌بینی.

هوش مصنوعی: چون دهان او به شکل رازآلودی بود، عقل اگر از او چیزی می‌گفت، معلوم نبود.

هوش مصنوعی: آب کوثر بدون لب او تشنه تیغ حیدر است و نرگسش را دشنه می‌زند.

هوش مصنوعی: عشق او چنان حرارتی دارد که جان را زنده کرده است و به همین دلیل، عقل را به حالت زهد و بی‌حالی واداشته است.

هوش مصنوعی: پادشاه به خاطر عشقش به او، تمام کارهایش را رها کرده و در نتیجه، وضعیتش به هم ریخته و به نوعی از کار و زندگی خود افتاده است.

هوش مصنوعی: وقتی شب به پایان می‌رسد و صبح فرا می‌رسد، پادشاهی که در شب مانند لباسی پوشیده بود، در روز همچون غلامی به جلوه می‌آید.

هوش مصنوعی: تو برایش آب آوردی و پایش و دستش را شستی، سپس لباسش را در جای خودش گذاشتی و او نشسته است.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ی دلبر خود عود و عطرش را گذاشتی و در هر لحظه بیشتر به او خدمت کردی.

هوش مصنوعی: وقتی پادشاه بر تخت سلطنت نشسته و به مقام خود تکیه می‌کند، مانند ماهی که در آسمان می‌درخشد، بر خدمتگذار خود تکیه کرده است.

هوش مصنوعی: هر لحظه به او نگاه می‌کردی، در حضور او از مرگ خود آگاه می‌شدی و زنده می‌ماندی.

هوش مصنوعی: او می‌دانست که او با او چه رفتاری خواهد داشت و به همین اندازه دانست که این رفتار چقدر می‌تواند دل او را آزرده کند.

هوش مصنوعی: وقتی که عشق و زیبایی به شدت بر دل انسان تاثیر می‌گذارد، دردی که ناشی از محبت و دلتنگی است، به آرامش و رضایت تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: صبح زود وزیر به حضور شاه رسید و مشاهده کرد که سر آن فرد بی‌نظیر پیش شاه قرار دارد.

هوش مصنوعی: سر بریده آن غلام همچون ماه، به مانند ابری که در حال باریدن است، پادشاه را به شدت غمگین کرده است.

هوش مصنوعی: او از مقام بلندپایه‌ای حال و احوال پرسید و او پاسخ داد که بله، این خدمتگزار در صبح زود آمده است.

هوش مصنوعی: او رفت تا آینه‌ای به نزد شاه بیاورد و در مسیر به آینه نگاهی انداخت.

هوش مصنوعی: در آینه، تصویری تیره و تار از او می‌دیدم. از شدت خشم، آن تصویر را از بین بردم و باعث شگفتی‌ام شدم.

هوش مصنوعی: بهتر است که همه به حرمت و احترام یکدیگر توجه داشته باشند تا کسی نتواند به دیگری بی‌احترامی کند.

هوش مصنوعی: من وقتی که در کنار او بودم، دنیایی را می‌ساختم که در آن، همچون آینه‌ای او را منعکس می‌کردم.

هوش مصنوعی: هر کسی که مانند آیینه باشد و خود را ببیند، در واقع کافر است، چرا که اگر به عمق خود نگاه کند، حقیقت را از دست می‌دهد.

هوش مصنوعی: چرا آن غلام روی به من نشان نمی‌داد؟ من که آینه‌ای بودم که تمام زیبایی‌های او را به نمایش می‌گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی بخیل باشی، بدان که با این کار به خودت آسیب می‌زنی و از ذات خود دور می‌شوی.

هوش مصنوعی: اگر جبریل (فرشته وحی) هم به تو نزدیک شود، از دور بایستی که بر آتش می‌سوزی.

هوش مصنوعی: به خودت ننگر و به ظاهر کوچک خود مغرور نشو، چرا که ممکن است در پس این ظاهر کوچک، عظمت و ارزش‌های بزرگتری نهفته باشد.

هوش مصنوعی: اگر وجود تو به معنای واقعی‌ات در این عالم نیست، پس چرا به وجود خودت می‌بالایی و نمود پیدا می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر دوستت تو را دعوت کرد، پیش او برو؛ وگرنه با اهل خانواده‌ات در کنار هم باش.