هوش مصنوعی: پیرمردی زال که موهایش سفید و پریشان بود، بر روی پشتی دراز کشیده بود و جوانی زیبا و شاداب، همانند ماه، در کنارش قرار داشت.

هوش مصنوعی: پسر را بر روی سپر، در حالی که زخمی و غرق در خون است، به نزد مادرش آوردند.

هوش مصنوعی: پیرزنی با موهای کم‌پشت و ضعیف، بدون پوشش بر روی سرش، موهای خود را به هم ریخته دارد.

هوش مصنوعی: او با صورتی خونین و لباسی لکه‌دار، خود را در وسط غوغایی بزرگ معرفی کرده است.

هوش مصنوعی: هرچند که پشتش مانند کمان خمیده بود، اما هر بار که آه می‌کشید، این آه به آسمان می‌رفت.

هوش مصنوعی: یکی به پیرزن گفت که حواست باشد، صورتت را بپوشان و چادر به سر کن.

هوش مصنوعی: زن سالخورده در حالی که از وضع خود نگران است، می‌گوید: از آنجا که این کار هرگز درست نیست، من در این وضعیت به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر تو این آتش را بر دل خود تحمل می‌کنی، پس جایز است که بیشتر از این هم بر تو برود.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آتش عشق و احساس من در قلبت شعله‌ور نشود، به دست آوردن تو برایم ممکن نخواهد بود.

هوش مصنوعی: زمانی که مادرت در کنارت نباشد، هیچ‌کس نمی‌تواند حال و روزی مانند من را از غم و اندوه درک کند.

هوش مصنوعی: وقتی تو را می‌بینم، از مردان آزاد و بی‌قید کی می‌دانی که درد و رنج دیگران چیست؟