هوش مصنوعی: پرنده‌ای بر شاخه درخت نشسته و در حالی که به نظر می‌رسد مشغول کار خود است، در حقیقت هیچ کاری نمی‌کند. مانند هر پرنده‌ دیگری که بر شاخه قرار می‌گیرد، او هم فقط آنجا نشسته است و فعالیت خاصی ندارد.

هوش مصنوعی: تمام شب تا صبح بر سر می‌نوشی می‌کند و با یک پا به پای خود می‌چسبد.

هوش مصنوعی: تمام شب به حالت بی‌قراری می‌گذرد و صدای ناله‌های دلنواز همراه با زاری در فضا پیچیده است.

هوش مصنوعی: زمانی که او به دور از کار و فعالیت بماند، خون یک قطره از منقار او خواهد چکید.

هوش مصنوعی: زمانی که یک قطره خون از دل کسی خارج می‌شود، دل او مانند دریایی پر از احساس و درد می‌شود، چرا که آن قطره خون نشان‌دهنده عمق و شدت عواطفش است.

هوش مصنوعی: اگر تنها یک قطره شور به دریا بریزد، هنوز تأثیرش در وسعت دریا احساس نمی‌شود؛ اما اگر از آن شور یک آتش ایجاد شود، آن آتش می‌تواند در صحرا گسترش یابد و تأثیرگذاری بیشتری داشته باشد.

هوش مصنوعی: پس شب دوباره می‌رسد و او باز هم با حالتی نزار و با ناله‌ای عمیق به سراغ ما می‌آید.

هوش مصنوعی: چون آن کار نه آغاز دارد و نه پایان، چه جوابی برای ناله‌های دلشکسته‌اش می‌تواند باشد؟

هوش مصنوعی: وقتی در کار به زحمت بیفتی و از مشکلات رنج ببری، دیگر فرصتی برای شکایت و ناله نیست.