هوش مصنوعی: یک جوانی بود که به راستی بی‌خبر بود و به سوی شیخ حلوایی رفت.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که من تمام عمرم را در تعلیم و یادگیری گذرانده‌ام، اما در نهایت بدون نتیجه و بی‌احساسی به زمین افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: من تمرینات زیادی را انجام دادم، چه در روز و چه در شب، همیشه در حال نگرانی و بی‌قراری بودم.

هوش مصنوعی: در طول عمرم هیچ چیز خاصی را ندیدم و به هیچ موفقیتی دست نیافتم.

هوش مصنوعی: شیخ به او گفت: تو اشتباه کردی، مگر اینکه آنچه را که دنبال آن بودی، پیدا کردی، جان پدر.

هوش مصنوعی: تو برای هر کاری که دیدی و خواستی، همان چیزی را به دست آوردی که در ذهنت تصور کردی.

هوش مصنوعی: هر آن چیزی را که در این مسیر جستجو می‌کنی، به تو داده می‌شود. اگر در این راه کافر باشی، هرگز به تو ایمان نخواهند داد.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم نادان و بی‌خبر هستند، اما کسانی هم هستند که به خوبی می‌توانند ببینند و درک کنند. به هر حال، هرچه بخواهی به تو خواهند گفت که چه باید بکنی.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌خواهی چشمی از این دنیا ببینی، همیشه در تاریکی و نادانی زندگی خواهی کرد و هرگز نخواهی توانست به حقیقت دست پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هر وقت که زخم و رنجی به جانت وارد می‌شود، می‌دانی که این درد چه معنایی دارد؛ مگر اینکه به فکر درمان و بهبود خود بیفتی.

هوش مصنوعی: هرگز نگو که غم جانت نیست، زیرا هر نفسی که می‌کشی، جز سوگ و غم نان چیزی نیست.

هوش مصنوعی: آنچه که باعث می‌شود انسان از خوبی‌ها دور شود، رفتارهای ناپسند و نفس خودخواهی اوست که عقلش را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: در هر نفسی که می‌کشم، به یاد نفس خود هستم، گویی فقط نام اصلی‌ام همین است و چیز دیگری ندارم.