هوش مصنوعی: روزی پادشاه زمان خود به بالای بام قصرش رفت.

هوش مصنوعی: مردی زیبا و نرم را دید که با تمام قدرتش به پیری ضعیف ضربه می‌زند.

هوش مصنوعی: زیر قصر آمد و از او حالش را پرسید که چرا اینگونه او را تنبیه می‌کنی.

هوش مصنوعی: او گفت که باید به او ضربه‌ای زد تا دیگر کسی جرأت نکند این ادعا را مطرح کند.

هوش مصنوعی: عشق ادعایی بوده که من در گذشته داشته‌ام و اکنون پس از سه روز و شب، آرامش یافته‌ام.

هوش مصنوعی: نه از من چیزی خواسته شده و نه به دنبالم آمده، در عشق به آرامی و آهستگی باقی مانده‌ام.

هوش مصنوعی: او از تمام دنیا به من نظر کرده است و سه روز است که تنها به خاطر دیدنش، در حالتی خاص و تغییر یافته به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: او از مدت‌ها پیش ادعا کرده که در عشق، گناهی وجود ندارد، و این ادعا را با شدت بیشتری مطرح کرده است.

هوش مصنوعی: شاه می‌گوید: باید هر بار به نوعی متفاوت و بهتر عمل کرد و از نو تلاش کرد.

هوش مصنوعی: عاشق چگونه می‌تواند صبر کند وقتی معشوق او اینقدر بی‌حوصله است؟ تا به حال این صبر را امتحان نکرده است.

هوش مصنوعی: هر کس که بدون عشق زندگی کند، نمی‌تواند آرامش واقعی را پیدا کند. در نتیجه، او هرگز نمی‌تواند به سرعت و به درستی در کارها و فعالیت‌هایش پیش برود.

هوش مصنوعی: کسی که نان این دیوان را بخورد، بی‌شک در پی آنچه در پی آن است نیز خواهد رفت.