هوش مصنوعی: محمود و ایاز، هر دو در میدان غزنین، مشغول بازی با گوی هستند و لحظات دلپذیری را سپری می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر دو نفر با هم در بازی شکست خوردند، مانند عشقی که زیباست و در عین حال ناکام می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی پیشرفت می‌کنیم و به موفقیت می‌رسیم، گاهی با سرعت و قدرت جلو می‌رویم و گاهی هم ممکن است با چالش‌ها مواجه شویم و شکست بخوریم. این روند بالا و پایین در زندگی طبیعی است و هرکسی ممکن است تجربه کند.

هوش مصنوعی: به خاطر آرزوی آن بنده و پادشاه، آسمان به میدان بازی تبدیل شد و ماه نیز مانند گوی در این میدان قرار گرفت.

هوش مصنوعی: در مرکز دنیا، تماشای ناآرامی و آشفتگی همزمان هر دو طرف به وقوع پیوسته است.

هوش مصنوعی: وقتی آن دو پرنده زیبا و دلنواز مدتی در کنار هم ماندند، دوباره به هم نزدیک شدند و مقابل یکدیگر ایستادند.

هوش مصنوعی: شاه به او گفت: ای دنیای روشن، آیا تو از من بهره‌برداری می‌کنی یا من از تو؟

هوش مصنوعی: پادشاه گفت که باید از نظر خود حکم دهد و یکی از ناظران را به حضور فراخواند.

هوش مصنوعی: گفتگویی از ما را بگو که چون اسب در میدان می تازد، برسان.

هوش مصنوعی: آن منظر دلربا که مورد توجه اهل فکر و نظر است، گفت: «ای دادگر، باشد که چشمم کور شود!»

هوش مصنوعی: اگر شما را به دو نفر دیده‌ام، ولی در واقع تنها یکی از شماست که من دیده‌ام.

هوش مصنوعی: وقتی به او نگاه کردم، دیدم که او یک شخص حق‌شناس است و از سر تا پا عیسی است.

هوش مصنوعی: وقتی به آینه نگاه کردم، هفت عضو او به طور نهان و پنهان بود و او سلطانی در جهان محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دو نفر را در نظر بیاورم، در میان آن‌ها قضاوت و حکمی انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: اما زمانی که هر دو را به صورت روشن یکی دیدم، دیگر نمی‌توان حکمی در میان آنها صادر کرد.

هوش مصنوعی: وقتی آن مرد با سخنان شایسته خود صحبت کرد، شاه به او توجه کرد و حمایت خود را از او نشان داد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که معشوق در دل عاشق حضور دارد، عاشق چگونه می‌تواند از او جدا شود و ناپدید گردد؟

هوش مصنوعی: تا زمانی که معشوق به عاشق نگاه کند، جان عاشق شایسته عشق اوست.

هوش مصنوعی: هر دو باید به یکدیگر نگاه کنند تا بر این یکی و آن دیگری تأثیر بگذارند.

هوش مصنوعی: هر دو باید یک وجود را داشته باشند؛ در ملاقات، بی‌آنکه دوگانگی وجود داشته باشد، حضور یافته‌اند.