هوش مصنوعی: دیوانه‌ای گفت که حال خوشی مانند زهر است و روز عید چنین حال خوشی او را از شهر بیرون کرده است.

هوش مصنوعی: مردم بی‌شماری را دیدم که هر کدام به شکلی متفاوت و زیبا به خود آراسته‌اند و هر کدام از یک جهت خاصی برآمده‌اند.

هوش مصنوعی: او در میان جمع ظاهر می‌شد بدون اینکه کسی از وضعیت او خبر داشته باشد، با ظاهری نامرتب و بدون کفش و لباس مناسب.

هوش مصنوعی: او آرزو داشت که مانند سایر مردم، در روز عید لباس نو بر تن کند.

هوش مصنوعی: در نهایت به سوی ویرانه‌ای رفت و آغاز به تعریف داستانی دل‌انگیز کرد.

هوش مصنوعی: در دعا گفته شده است که ای عالم به اسرار، لطفی کن و زندگی من را با تأمین لباس و نان سامان بده.

هوش مصنوعی: زمانی که عید فرا می‌رسد، تو آرزوی آن را داری که این جهان را برای مردم زینت بخشی و زیبا کنی.

هوش مصنوعی: من هم مثل دیگران زندگی دارم، اما نه لباسی برای پوشیدن دارم و نه غذایی برای خوردن.

هوش مصنوعی: به من که چیزی ندارم، هدیه‌ای بدهید مثل کفش، عمامه و پیراهن.

هوش مصنوعی: اگر هر آنچه را که گفتم به شما بدهم، دیگر هیچ نیاز به تأیید مجدد نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه بسیاری درباره او حرف زدند، او آرام نگرفت و چیزهایی که می‌خواست در نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: گفت: در این لحظه، بر سرم دستار بگذار، و اگر به من لباس و کفش ندهی، اشکالی ندارد.

هوش مصنوعی: یک فرد با تدبیر بر روی بام یک ویرانه ایستاده است و خیلی زود از یک دیوانه این صحبت را می‌شنود.

هوش مصنوعی: شخصی که به ظاهرش توجهی نداشت و لباس کهنه و پاره‌ای به سر داشت، در دنیا به سوی او توجه کرد و از او غایب شد.

هوش مصنوعی: وقتی آن دیوانه ژنده‌پوش را دید، شگفت‌زده شد و حالش به شدت خراب شد.

هوش مصنوعی: نومید و گرفتار به سرعت پیچید و به سمت بام رفت و گفت: "بگیر این را!"

هوش مصنوعی: وقتی که دیوانه‌ای مانند من بر سر تو بیفتد، آن‌گاه فرشته‌ایت را به من بده تا ببینم چه می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر انسانی عاقل بگوید که این نوع صحبت کردن باید هم مطابق با قوانین شرع باشد و هم باعث تنبیه شود، باید به حرفش توجه کرد.

هوش مصنوعی: این حرف اگر از کسی که اهل عقل و درایت است برآید، درست نیست، اما اگر از یک دیوانه یا عاشق بیان شود، کاملاً قابل قبول و پذیرفتنی است.

هوش مصنوعی: سخنانی که برای دیوانگان جالب و خوشایند است، برای عاشقان درد و آتش به همراه دارد.