هوش مصنوعی: عاشق بی‌رحم از عشق خود به شدت ناراحت بود، در حالی که دلشکسته به خاطر فقر و تنگ‌دستی‌اش در فشار بود.

هوش مصنوعی: زمانی که او رفت، دوری و فراق عمیق شد و او به سمت مسجدی که دلش پر از آرزوها و نیازها بود، رفت.

هوش مصنوعی: چهره‌اش را به خاک می‌مالید و دردی عمیق را احساس می‌کرد، مانند کسی که زیر چنگال‌ها می‌نالد و زار زار گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: صدا زدم و کمک خواستم، ای شنوا و بینا، که زود مرا از این وضعیت نجات ده و به من پشتیبانی کن.

هوش مصنوعی: زیرا می‌دانی که من در چه حالی هستم، در وضعیتی که در خاک و خون گرفتار شده‌ام و درمانده‌ام.

هوش مصنوعی: بسیاری از مردم صحبت کردند، اما هیچ کدام مؤثر نبود. او از این بابت ناراحت شد زیرا هیچ تغییر مثبتی حاصل نشده بود.

هوش مصنوعی: ای خداوند، اگر تو مرا نمی‌بخشی، پس این قدرت را به من بده تا مسجدی بر سر خود بسازم.

هوش مصنوعی: از این سخن، عقل او دچار جنون شد، چونکه در بالای سقف، چیزی سقوط کرد.

هوش مصنوعی: مرد دیوانه تصمیم گرفت تا سطح بام مسجد را با خاک پر کند، زیرا آن را دید و کارش را آغاز کرد.

هوش مصنوعی: ای خدا، چرا این بار سنگین را بر سر من می‌افکنی؟

هوش مصنوعی: هر کس که به دنبال ثروت و پول است، تو نمی‌توانی او را منکر شوی و باید در بالای مسجد، انبارش را بگذاری.

هوش مصنوعی: اگر تو این یکی را به سرعت بگرفتی و آن یکی را نه، حتی اگر مرا بکشی، من جوابگویی بابت این کار نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: در نهایت، وقتی که خاک بر سر انسان می‌ریزد و او را به زمین می‌سپارد، همه چیز به پایان می‌رسد و او از دنیای مادی فرار می‌کند.

هوش مصنوعی: هیچ گاه هیچ جشنی به زیبایی جشن‌هایی که این دیوانگان برگزار می‌کنند، نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از آنجا که مانند دیوانگان، زمانی که صحبت به میان می‌آید، روستاییان به میدان می‌آیند.