هوش مصنوعی: یک عجم دیوانه‌ای بود که روزی با رنگی خاص، حلقهٔ کعبه را به دست گرفت.

هوش مصنوعی: خداوندا، بندهٔ تو در شرایط دشواری قرار دارد و جای تعجب اینجاست که تنها خودش در این وضعیت نیست، بلکه دیگران نیز درگیر مشکلات مشابه هستند.

هوش مصنوعی: کودکانم بدون لباس آمدند و به همین دلیل همواره در حال گریه بودند.

هوش مصنوعی: من از مردم خجالت می‌کشم و نمی‌دانم با دیگران چه باید بگویم، اما تو حتماً به این موضوع توجهی نداری.

هوش مصنوعی: به من چندین بار لباس جاذب بپوشان، زیرا اکنون به پوششی زیبا و باارزش نیاز دارم.

هوش مصنوعی: مردم وقتی آن حرف را زدند، به او گوشزد کردند که ای نادان، خاموش باش.

هوش مصنوعی: پس از آنکه آن گروه به دور کعبه چرخیدند و به مکان خود بازگشتند، مردی از بادیه‌نشینان با ناز و غنج به سوی آن‌ها می‌آمد.

هوش مصنوعی: شخصی از نی و پارچه‌های خزین لباس‌هایی زیبا و باارزش ساخته است، گویی که نامه‌ای برای فرمانروایی بر جهان دارد.

هوش مصنوعی: از او پرسیدند که ای بیچاره، آنچه را که به تو داده‌اند، از کجا آمده است و آنچه که خدا به تو می‌دهد، چیست؟

هوش مصنوعی: وقتی که من این سخن را گفتم، او به من این چیز را عطا کرد و اکنون او به من کمک کرده و راهی برای رهایی من باز کرده است.

هوش مصنوعی: من در آن لحظه آنچه گفتم درست بود، زیرا من او را بهتر از شما می‌شناسم.