هوش مصنوعی: در صبحی، ابلیس شرور به سوی درگاه پیامبر بزرگوار رفت.

هوش مصنوعی: از سلمان و حیدر هیچ یک نیامد که بار سنگین بر دوش کوژرو را راست کند.

هوش مصنوعی: پیامبر گفت که او (شخصی) مسئولیتی ندارد، پس برو، چون من کاری با او ندارم.

هوش مصنوعی: کیست آن ابلیس ملعون که بتواند مرا ببیند یا به من نزدیک شود؟

هوش مصنوعی: در نهایت، جبریل سریعاً آمد و گفت: برای مدتی، راه را به آن شخص رذل نشان بده.

هوش مصنوعی: تا زمانی که به دوری و غم عشق خود فکری نکنی، از درد و رنج آن چیزی نخواهی فهمید.

هوش مصنوعی: سید و پیشوای مردم به او اجازه ورود داد و وقتی او وارد شد، سید او را سلام کرد.

هوش مصنوعی: گفت می‌دانم که نامه‌ی خوشی از تو برایم فرستاده شده است، زیرا تو شب گذشته به سوی مقام بلند و معراج رفتی.

هوش مصنوعی: سیدش گفت: "رفتم، ای بدذات، آیا عرش پروردگار جهانیان را دیدی؟"

هوش مصنوعی: گفت من همه‌ی آسمان‌ها و نشانه‌های بزرگ و رازهای ملک را دیدم.

هوش مصنوعی: گفت آیا عرش را با دیده‌ی خود مشاهده کردی؟ پاسخ داد که بله، من جهانی پر از نور و صدای دلنشین دیدم.

هوش مصنوعی: در اینجا به مشاهده‌ای اشاره می‌شود که در بالای آسمان‌ها، در دنیای تاریکی و ناآشنا، چیزی رخ داده است. این تصویر نشان‌دهنده‌ی یک واقعیت تیره و پیچیده است که دور از نور و روشنی قرار دارد.

هوش مصنوعی: گفت: وقتی به دوردست نگاه کردم، متوجه شدم که آن دشت محل تجمع من است.

هوش مصنوعی: گفتی که آن پرچم افتاده است، آن پرچم که به من تعلق دارد، ای راهنمای من.

هوش مصنوعی: گفتی که دیدی منبری شکسته را، حق بر دل خسته من قرار داده بود.

هوش مصنوعی: مجلس من جایی بود که با خودم صحبت می‌کردم و از طلای مردم به مس سخن می‌گفتم.

هوش مصنوعی: هفتصد فرشته زیر آن منبر به هزاران راه نشسته‌اند و آرام گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: من از خداوند داستان‌ها و حکایت‌ها را روایت می‌کردم و به هر فردی یکی یکی آشنا می‌شدم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که من تنها بیگانه هستم و آنها عاقل و درستکارند، در حالی که من دیوانه هستم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که به خود می‌بالیدم و احساس قدرت می‌کردم، اما در واقع از سرنوشت و مشکلاتی که در اطرافم وجود دارد، بی‌خبر بودم.

هوش مصنوعی: کلمه "لعنتی" پنج حرف دارد که شامل لام، عین، نون، تا و یاست.

هوش مصنوعی: شب گذشته، پادشاهی که مقام تو را بالا برد، تاجی بر سر تو نهاد.

هوش مصنوعی: پنج حرف وجود دارد، ای عزیز، که می‌توان به آن‌ها اشاره کرد: لام، عین، میم، و البته کاف هم از آن‌هاست.

هوش مصنوعی: پنج قسمت از آن چیزی که تو داری، به من هم تعلق دارد. آرامش و آسودگی از آن توست، اما زحمت و مشکلات متعلق به من است.

هوش مصنوعی: طوق من پنج است و تاج تو هم پنج؛ من به خاک تبدیل می‌شوم و آنچه که تو داری، گنجینه‌ای ارزشمند است.

هوش مصنوعی: اگرچه تو خود پیامبر و امین هستی، اما طوق من را ببین و در امنیت به آرامش ننشین.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هرچند که من خودم را هیچ چیز می‌دانم، اما وقتی تاج تو را می‌بینم، احساس می‌کنم که حتی در ناامیدی هم امیدی وجود دارد.

هوش مصنوعی: من گمان نمی‌کنم که ناامید شوم، پس تو هم مطمئن نباش. به بی‌نیازی خود تسلیم نشو و همیشه در حرکت و تلاش باش.

هوش مصنوعی: مقام و جایگاهی که آغازگر کار ابلیس بود، آن را نشناخت و به همین خاطر از آن دوری کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که او از مقام وPosition خود به زمین افتاد و ذلیل شد، اما هنوز در دل خود به کار و تلاش ادامه داد.

هوش مصنوعی: چشم خورشید به زیبایی‌های دنیا خیره شده است، همان‌طور که آب در زمان جاری شدن در رودخانه تیره و تار به نظر می‌رسد.