هوش مصنوعی: یک دیوانه را عده‌ای از کودکان تعقیب می‌کردند و به او سنگ می‌زدند.

هوش مصنوعی: او به سرعت از آنجا دور شد و در قصر عمید بود و در بالاترین نقطه آن قصر قرار داشت.

هوش مصنوعی: چند نفر در جلوی او نشسته بودند و مگس‌ها را از روی او دور می‌کردند.

هوش مصنوعی: صدای عمید از جایگاه بلند شد و گفت: «ای تدبیرکننده! چه کسی این مقام را به تو داد؟»

هوش مصنوعی: او گفت: «من از چشمم خون می‌ریزد، زیرا این کودکان مانند سنگ به من می‌زنند.»

هوش مصنوعی: من به دنیا آمده‌ام و از کودکی خود را باز می‌شناسم. تو بارها و بارها از من ناتوان‌تری.

هوش مصنوعی: وقتی که در حضور تو افرادی هستند، مگس‌ها از روی تو دور می‌شوند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی کودکان را از من بگیری؟ سقوط تو به حقیقت به معنای افتخاری نیست.

هوش مصنوعی: تو کسی نیستی که آزاد باشی، چون همیشه در بند و اسیری. دلیلش هم این است که نه حق داری و نه در موقعیتی هستی که بتوانی بر دیگران تسلط داشته باشی.

هوش مصنوعی: آن که در کمال خود می‌تواند به دیگران کمک کند، باید از مقام و جایگاه برتری برخوردار باشد؛ در غیر این صورت، فرصتی برای هدایت دیگران نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: سلطنت و قدرت برای هیچ‌کس پایدار نیست، تا زمانی که درک کنی که تنها یک سلطان واقعی وجود دارد.