هوش مصنوعی: پیش آن دیوانه که پادشاه شده بود، گفت: ای گدای درگاه، هر چه می‌خواهی از من بخواه.

هوش مصنوعی: دو خواسته دارم از زندگی که امیدوارم این بار از سوی پادشاه به آنها پاسخ داده شود.

هوش مصنوعی: نخست باید از عذاب و ناراحتی‌ها رهایی یابیم، آن‌گاه می‌توانیم به شادی و آرامش دست پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: پادشاه به او گفت: ای گیج و سردرگم، این کار راهی دارد و از من درخواست نکن. این کار به اراده خدا وابسته است.

هوش مصنوعی: مجنون در برابر در شاه، خمیده‌ای را مشاهده می‌کند که بالای آن ایستاده است.

هوش مصنوعی: گفت اگر از پیش این وضعیت تنگ و سخت را رها کنی، به آرامی و با تأثیر گرمای خورشید تغییر خواهد کرد و انعطاف‌پذیرتر می‌شود.

هوش مصنوعی: چون شب تا صبح در حال نشئه و لذت هستم، غرق در خواب و خیال می‌شوم و از همه چیز غافل.

هوش مصنوعی: لباس خوابم در دستان توست، ای مشهور و معروف، دور از تو سرما به سراغم نمی‌آید.

هوش مصنوعی: نه از تو هیچ نیازی برآورده شد، نه درد و رنج من با تو درمان یافت.

هوش مصنوعی: چون نتوانستی این درد را درمان کنی، لطفاً در خوابم را به سردی نچرخان.

هوش مصنوعی: کسی که خود از پس اداره و مراقبت از خودش برنمی‌آید، چگونه می‌تواند مراقب و حامی دیگری باشد؟