هوش مصنوعی: در میان مردم، سلطنتی با شخصیت و رفتار نیکو وجود داشت که در کنار او، زنی بیوه و تنها زندگی می‌کرد.

هوش مصنوعی: زن بیوه هر روز با دقت و تلاش خود را برای حل مشکلاتش آماده می‌کند و از این رو همیشه در حیرت و شگفتی است که چگونه می‌تواند بر سختی‌ها غلبه کند و به پیش برود.

هوش مصنوعی: روزی شاه، خادمی را صدا کرد و به او صد دینار طلا داد.

هوش مصنوعی: برو و از این پیرزن که از سمت شاه به اینجا آمده است، بپرس که هر روز صبح چه خبرهایی دارد.

هوش مصنوعی: این صحبت دربارهٔ کسی است که تحت تأثیر احساساتش قرار دارد و در حالی که در وضعیت سختی به سر می‌برد، به آتش شعله‌ور خود فکر می‌کند. او می‌پرسد که چرا این‌قدر داغ و آتشین است، درحالی‌که نمونه‌ای از روزی یا رفاه ندارد. این نشان‌دهندهٔ حسرت و ناکامی او در زندگی است.

هوش مصنوعی: خدمتکاری با زر فراوان روانه شد و به او گفت که راز پیرزن را فاش خواهد کرد و در حال، به او گفت: ای سرفراز.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در این دنیا نامش برده شود، در نهایت روزی می‌رسد که بتوانی آن را مشاهده کنی.

هوش مصنوعی: هرچند که به خاطر فقر و گدایی جانم در عذاب بود، ولی این آتش دل را به خاطر عشق و محبت می‌سوزاندم.

هوش مصنوعی: وقتی که گدایی پیش من آمد، به او گفتم که شاید روزی چشمی به تو بیفتم و بتوانم تو را ببینم.

هوش مصنوعی: تو طلا را در کنار آن گدایی گذاشتی و من تبدیل به کسی شدم که سیم و زینت بدست آورده.

هوش مصنوعی: آخر دیدی که وقتی کسی به من نگاه کرد، آن گدایی نیز به من رو کرد.

هوش مصنوعی: بهتر است که از جنبه‌های مادی و دنیوی بگذری و به دنبال معنویات و ارزش‌های واقعی باشی، زیرا این کار ارزش بیشتری دارد نسبت به سلطنت و قدرتی که به تنهایی در دنیای مادی ممکن است به دست آید.

هوش مصنوعی: هر روز غذای خاصی که دوست داری را بخور و هیچ محدودیتی را برای خودت ایجاد نکن.