هوش مصنوعی: محمود می‌گوید که آن دنیا را پادشاهی در حین شکار، از سپاهش جدا شده است.

هوش مصنوعی: در یک دهکده ویران، مردی سالخورده را دید که در مسیر یکی از رهگذران نشسته بود.

هوش مصنوعی: گاو را می‌دوشید و وقتی زنی را دید، از او خواست که شربتی از شیر به او بدهد.

هوش مصنوعی: پیرزن به او گفت: ای مرگ، مکان شیر کجاست؟ یعنی او به مرگ اشاره می‌کند و از او می‌پرسد که سرنوشت قوی‌ترین موجود یعنی شیر کجاست.

هوش مصنوعی: اگر شوهرم در اینجا بدی کرده باشد، قربانی راه تو خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر عجله نداری، خوشحال می‌شوم که به تو پذیرایی کنم؛ دارایی من به اندازه‌ای است که می‌توانم قربانت شوم.

هوش مصنوعی: محمود به خاطر آن سخن دلش شاد شد و به سرعت از اسب پیاده شد و دلش نمی‌خواست از آن کلام دور شود.

هوش مصنوعی: زمانی که گاو را دوشیدند، شیر از پستانش شروع به بیرون ریختن کرد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، شاه به قدری عسل بر زمین ریخت که گویی دست زال پیر، همانند یک ماهی، غذای خود را در آب رها کرده است.

هوش مصنوعی: پیرزن وقتی دید که شیر بزرگی وجود دارد، از او پرسید، ای امیر، تو از این همه قدرت و قوت چه می‌خواهی؟

هوش مصنوعی: چون هر انگشت تو نشان‌دهنده‌ی نعمت و خیر زیادی است، گویی در میان آن‌ها چشمه‌ای پر از شیر و فراوانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: با چنین دست و حالتی که اکنون به تو اعتماد دارم، چرا باید دربارهٔ شیرت چیزی بخواهم یا درخواستی داشته باشم؟

هوش مصنوعی: تو قدرتی داری که مانند دریا بی‌پایان است و نمی‌دانم چه اندازه مردی و چقدر توانایی داری ای سوار.

هوش مصنوعی: شیرخواری که می‌خواهی از من بگیری، بهتر است خودت به توانمندی‌هایت تکیه کنی، چون می‌توانی با استفاده از قدرت و امکانات خودت به هدف‌هایت برسی.

هوش مصنوعی: من در خود، قدرت و شجاعت زیادی را دیده‌ام، ای سرور، که از آن به خودم افتخار می‌کنم.

هوش مصنوعی: این همه قوت و شجاعت که من دارم، به خاطر توست و نه به خاطر آن چیزی که از تو دریافت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: در پی تلاش‌ها، سپاهی از همه سواره‌ها به گرد شاه جمع شدند.

هوش مصنوعی: آنان به خاطر او به خاکساری می‌افتادند و از هر طرف دور او جمع می‌شدند.

هوش مصنوعی: پیرزن متوجه شد که او در واقع غیرقابل تغییر و سخت مانند سنگ است، اما در باطن و در احساساتش مانند موم نرم و قابل تغییر است.

هوش مصنوعی: آن فرد به خاطر رفتار نامناسبش در حضور شاه، بسیار شرمنده و معذب شده است.

هوش مصنوعی: تا به حال که گاو را نمی‌شناختم، از روی محبت تو، آن را قربانی می‌کردم.

هوش مصنوعی: وقتی فهمیدم که جان تو برایم ارزشمند است، تمام وجودم را فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: شاه از داستانی که پیرزن تعریف کرد خوشحال شد و گفت هر چیزی که نیاز داری را از من بخواه.

هوش مصنوعی: گفت از او می‌خواهم که هر چند وقت یکبار، پادشاه از سپاهش دور و تنها شود.

هوش مصنوعی: من به تنهایی به خانه‌ام می‌آیم و در آینده کسی به‌دنبال خواسته‌های خودش خواهد آمد.

هوش مصنوعی: برای من که طاقت ندارم، از سر تا پا توانایی نداشته و نمی‌توانم بند و زنجیر را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: سلطان برای آن ده ساخت و ساز آغاز کرد و از پیرزنی شروع نمود.

هوش مصنوعی: مردی به دهکده‌ای آمد و به سرعت از آنجا گذشت. در راه، سخنی با پیرزنی گفت که این گفتگو برای او تبدیل به یک یادگاری و داستان زندگی‌اش شد.

هوش مصنوعی: زمانی که محمود به قدرت نرسید و دولتش در عالم امکان نبود، هر جا که می‌رفت، دوباره به سمت او باز می‌گشت.

هوش مصنوعی: مواظب باش؛ وقتی که به خوبی و نیکی به مردم رسیدی، نباید غرور و خود را فراموش کنی. باید همواره در فکر و درک مردم و نیازهای آنها باشی و از آنچه داری، به نیکی استفاده کنی.

هوش مصنوعی: اگر گوش‌هایت آنقدر حساس نیستند، حداقل از چشمانت استفاده کن؛ زیرا در شرایطی که تو توانایی شنیدن ندارید، دیدن می‌تواند کمک‌کننده باشد.