هوش مصنوعی: یکی از افراد از عباس پرسید و عباس در جواب گفت: ای کسی که سخنت به مانند کلیدی است که رازهای پنهان را می‌گشاید.

هوش مصنوعی: هیچ کس از دوستداران بهشت به درون جلسه نمی‌آید، مگر اینکه بزرگ‌مردی در آن جمع حضور داشته باشد.

هوش مصنوعی: گفت کی کسی می‌آید که مرا از زیر بار مشکلات نجات دهد، چرا که از من هیچ کار و تلاشی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: اگر سیمی داری که به مجلس بیایی، اگرچه همه به خوبیو زرین باشند، من هم مثل مس به آنجا وارد می‌شوم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به سادگی همه چیز را دور گردنم بگذارم و لباسی را که بر تن دارم به کفنی تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: از زبان من چیزی بشنو که مانند گور، خانه‌ای زیبا و پرنقش و نگار خواهد شد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم عیب او را پنهان کنم و دین او را به کفر تبدیل نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: کیست که بخواهد به من نزدیک شود وقتی این نسبت و ارتباط با من چنین است؟

هوش مصنوعی: به هر سو که ظلم و ستم باشد، تو نمی‌توانی به من نسبت دهی، زیرا من از آنچه که تو می‌خواهی دورم.

هوش مصنوعی: در جایی که ظلم و ستم حاکم است، جای امنی برای مؤمنان وجود ندارد و هرکس وارد آن فضا شود، در خطر و ناامنی قرار می‌گیرد.