هوش مصنوعی: رکن‌الدین اکاف می‌گوید که آیا ممکن است گاهی در گفتار خود، مانند گوهری قیمتی، چیزی ارزشمند و زیبا بگنجاند؟

هوش مصنوعی: مجلس او به هم ریخته و شلوغ شده است و از کسی دربارهٔ وضعیت خواجه سوال کرده‌اند.

هوش مصنوعی: اینچه که در حال رخ دادن است و این جریاناتی که به وجود آمده، برای ما روشن نیست. اگر کسی می‌داند، لطفاً به‌طور صریح و درست توضیح دهد.

هوش مصنوعی: یکی از آنها گفت که فلانی، مردی عاقل و باهوش نیست، چون به طور پنهانی کفشی را دزدیده و برده است.

هوش مصنوعی: ما در اینجا کفش را از او می‌بستیم، اما حالا شورشی به‌پا شده است و او در راه خود گم شده است.

هوش مصنوعی: خواجه به او می‌گوید که داستان طولانی نگو، زیرا اگر روزی خداوند بی‌نیاز شود،...

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به این موضوع اشاره دارد که در دنیای انسانی، معصومیت و پاکی از ما دور شده است و گدا یا فرد نیازمند، در واقع نماینده‌ای از وضعیت نادرست ما است. به عبارتی، برفکندن پردهٔ عصمت به معنای از بین رفتن بی‌گناهی و پاکی در زندگی ماست و در نهایت ممکن است به دنبال آن نشانه‌هایی از نادرستی خودمان را ببینیم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌داند که چه حکمت و رازهایی در پس هر وجودی نهفته است و سرنوشت هر کس چگونه رقم می‌خورد.

هوش مصنوعی: خون افراد پاک و صادق به خاطر این آرزو و حسرت ریخته شد و آسمان بر سر آن‌ها خاک ریخت.

هوش مصنوعی: هرچند همه در تلاش بودند و به هر سمت رفتند، اما جالب است که نتوانستند به هدف خود برسند.

هوش مصنوعی: در زیر خاک، می‌توان صدها حسرت را در جان پاک انسان مشاهده کرد.