هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از جهان، فردی زندگی می‌کند که نه فرزندی دارد و نه برای خود مواد غذایی و دارایی‌ای اندوخته است.

هوش مصنوعی: مدام بر توکل خدا زندگی می‌کرد و دلش را به قناعت گره زده بود.

هوش مصنوعی: در صورتی که هیچ انحرافی از مسیر درست نداشته باشد، نداشتن شرم او در برابر مقام الهی معنایی ندارد.

هوش مصنوعی: دو نفر به او رسیدند که گرسنه بودند و جز نفسشان چیزی نداشتند که به خرج بیندازند.

هوش مصنوعی: وقتی آن دو نفر نشسته بودند، تا مدتی خبری از کسی نیامد.

هوش مصنوعی: وقتی آن دو نفر مدت زیادی منتظر ماندند، شیخ به خاطر شرم و خجالت آنها تحت تاثیر قرار گرفت.

هوش مصنوعی: سرانجام، در جست‌وجو و تلاش برای یافتن راهی، به سمتی رفت که همچون دیوانه‌ها به آسمان خیره شده بود.

هوش مصنوعی: من از خود چیزی ندارم که به آن میبالم و تو مدام میهمانان را به من می‌فرستی.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به دو روز از زندگی نیکو می‌گذری، باید کمی هم به من بادید کنی تا از رنج و سختی که دارم، کاسته شود.

هوش مصنوعی: اگر امروز مرا به سفری فرستادی، پس حق داری هر روز از جنگ و درگیری رها باشی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به این چوبی که در دست دارم، بر گردن خود بزنم، می‌توانم همهٔ چراغ‌های مسجد را بشکنم.

هوش مصنوعی: به محض اینکه این مرد کلامش را آغاز کرد، دل من بیدار شد و زره‌ای برای جنگ آماده گردید.

هوش مصنوعی: در زمانی که یک جوان خوش‌چهره و با وقار مانند ماه به وجود آمد، او به خدمت مشغول شد و نان و اطعمه را در آن مکان قرار داد.

هوش مصنوعی: زمانی که آن دو نفر صحبت‌های او را شنیدند، از کار او در شگفتی فرو رفتند.

هوش مصنوعی: هر دو به او گفتند که این کار بسیار بی‌ادبانه است و هیچ دلیلی برای بی‌ادبی‌ات وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کسی گفت برای نشان دادن دندان باید دندان سالمی داشت و اگر چنین نکنیم، هیچ نتیجه‌ای نخواهیم گرفت.

هوش مصنوعی: عاشقان او بدون هیچ عیبی به دنیا آمده‌اند، مانند درختانی که همه به رقص درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: آنها مانند شاخۀ گلی پاک و بی‌آلایش بودند و به همین دلیل به مرتبه‌ای کامل و نزدیک به قرب الهی دست می‌یافتند.