هوش مصنوعی: صبح زود، محمود از خواب بیدار شد تا به همراه سپاهش برای جنگ آماده شود.

هوش مصنوعی: سپاهش به مانند موجی می‌زند و از سرزمین خود برای جنگ آماده است، زیرا نیروهای او از چندین کشور گرد هم آمده‌اند.

هوش مصنوعی: در زمانه‌ای، موجودی به نام عالمی وجود داشت که شاهکارها و داستان‌های جالبی را در خویش داشت. او نه تنها در چیزهای بزرگ غوطه‌ور بود، بلکه به نوعی درگیر و اسیر این داستان‌ها و ماجراها نیز بود.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ای، مردی دیوانه و سرخوش را دید، که پادشاه پیاده شده و به او نزدیک شده و نشسته است.

هوش مصنوعی: مجنون، از جلو و پشت سرش به دنیای اطراف نگاه می‌کرد و جهانی پر از فیل و لشگر را می‌دید.

هوش مصنوعی: شخصی به آسمان نگاه کرد و گفت: ای پادشاه، از این زمان چیزهایی را یاد بگیر.

هوش مصنوعی: محمود گفت: "این را نگو، به خاطر اینکه توصیه شده که چنین نکنیم." سپس ادامه داد: "اما ای شاه، من چه کار می‌توانم بکنم؟"

هوش مصنوعی: آیا تو با فیل و لشکر برای جنگ، عزم گدایی را در سر داری؟

هوش مصنوعی: اگر پادشاهی بخواهد با تو به جنگ بیاید، تو باید با سرعت و بی‌درنگ آماده جنگیدن با او باشی.

هوش مصنوعی: پادشاهان باید با یکدیگر بجنگند و نه اینکه به سراغ افراد معمولی و فقیر بروند.

هوش مصنوعی: حق تو را تنها به این صورت به جا گذاشته است، بنابراین به خاطر قدرت و سلطنتت باید سر افراشته باشی.

هوش مصنوعی: کسی به من حمله کرده و با من درگیر شده، اما من به خاطر او از دستش فرار کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو ای شگفت‌آور، حتی در دورانی که توجهی به قدرت و سلطنت نداری، روز و شب زندگی‌ات همچنان با فقر و ناداری ادامه دارد.

هوش مصنوعی: او همیشه سعی می‌کند با من که در شرایط بدی هستم، ارتباط برقرار کند و من هم هر روز بیشتر در سختی افتاده‌ام. تمام.

هوش مصنوعی: زمانی که دل‌هایشان از درد و غم بی‌قرار می‌شود، به خداوند پناه برده و با خوشحالی به او تکیه می‌کنند.