هوش مصنوعی: سالک که به معنای مسافر یا جوینده راه معنوی است، به همراه خود مانند شکر در کنار گیاهی که سرسبز است، می‌گوید: «ای گیاه، سرسبزی و خوشحالی تو از آب زندگی است.» این صحبت نشان‌دهنده زیبایی و زندگی‌بخشی است که منبع آن آب حیات است.

هوش مصنوعی: پاکی تو مانند آب است که به طور طبیعی وجود دارد و توانایی رشد و زندگی را به گیاهان می‌دهد.

هوش مصنوعی: شکافنده دانه، دانه‌ای به تو داده که حبیبانه صد خصلت را در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: تو با پوشش سبز خود به جمع سبزپوشان پیوسته‌ای، بنابراین به دنیای سرسبز و پربرکت آمده‌ای.

هوش مصنوعی: نیرو و قوت جان‌ها از توست، دل‌ها با شادی و روشنی تو سرشار می‌شود.

هوش مصنوعی: در هر لحظه از زندگی‌ات، دنیا به تو پیشنهادات و فرصت‌های خوشبختی و لذت را می‌دهد، به طوری که انگار هزاران بهشت در دسترس توست.

هوش مصنوعی: تمامی داروها و درمان‌ها از وجود تو به وجود آمده‌اند، همان‌طور که گل و ریحان هم از تو روییده‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ خار و خاری نیست که از تو بی‌سرو و بی‌پایه باشد، هیچ شعله‌ای هم نیست که از تو بدون زیبایی و جذابیت باشد.

هوش مصنوعی: زمانی که نار (میوه نار) را از شاخ سبزت برچیدم، درد موسی (پیامبر موسی) به صورت واضحی آشکار شد.

هوش مصنوعی: داستان من، منم خداست، زیرا این درخت سدره و طوبی به همه شآن و مقام تو بستگی دارد.

هوش مصنوعی: آقای جهانی در نماز خود از تو بهره‌ای برد و خوشبختی‌اش را مانند انگور بهشتی از تو استخراج کرد.

هوش مصنوعی: عشق حنانه مانند آتش از وجود تو شعله‌ور شد و این ناله‌اش به خاطر تو به‌طرزی زیبا به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: کسی باید باشد که داستان عصای تو را برایم توضیح دهد، مانند موسی که از عصای خود سخن گفت.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به موفقیت و برکت دست یافتی، نشانه‌های رشد و پیشرفت در تو به وضوح نمایان شده است.

هوش مصنوعی: پس به سمت دریا برو، چرا که تو مانند کسی هستی که عطر خوشی به همراه دارد.

هوش مصنوعی: یا ای ببوئی، اگر می‌توانی جانم را زنده کن، و اگر نه، با داروئی برای من درمانی فراهم کن.

هوش مصنوعی: این سخن به قدری تلخ و ناگوار است که خوشی و شیرینی زندگی را به نابودی می‌کشاند، به طوری که گویی هیچ شکر و لذتی برای باقی‌مانده در زندگی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: گفت وقتی که سرم را از زمین بلند می‌کنم، همیشه و در هر لحظه از شادی و شوق به این صورت ناله می‌زنم.

هوش مصنوعی: مدت زمانی را با آبیاری گذرانده و بعد از آن چهره‌ام را چون آبی روشن می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی به سبزی و طراوتی برسم، سر خود را بلافاصله در جاهایی که زرد و پژمرده‌اند، پنهان می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در آغاز کار با انرژی و نشاط شروع می‌کنم، اما در پایان کار به تدریج خسته و ناتوان می‌شوم.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات، اگر سرسختی کنم، سختی و مشکلاتی را تحمل می‌کنم و در مواقعی دیگر، با شدت و سختی به چالش‌ها پاسخ می‌دهم.

هوش مصنوعی: گاه مرا خواهند سوزاند و نابود خواهند کرد، و گاه دیگر ممکن است بدنم را بدون سر بگذارند.

هوش مصنوعی: هر از گاهی افرادی به من احترام می‌گذارند و گاهی هم مرا نادیده می‌گیرند و به خاک می‌افکنند؛ داستانی که روایت کردم، داستانی پر از درد و رنج است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که دنبالش می‌گردی، در من وجود ندارد، زیرا من فقط یک ظاهر و نشانه هستم و عمق و باطن ندارم.

هوش مصنوعی: چون من هیچ رنگ و بویی ندارم، هیچ‌گاه ممکن نیست که از سوی او در را به روی من باز کند.

هوش مصنوعی: مردی مسافر به نزد پیر دانا و خوش‌زبان رفت و حالات خود را به وضوح برای او بیان کرد.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت که درختان و گیاهان هم بزرگ و هم کوچک وجود دارند و این موضوع در ذات آن‌ها نهفته است.

هوش مصنوعی: عقل و نیک‌خویی در بزرگ‌سالان حضور دارد، اما حالت‌های عاشقانه و شور و شوق در جوانان وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به راز دل و خواسته‌هایش آگاه شود، مانند درختی سرسبز، مسیر صحیح زندگی را پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: در نزد او ممکن است کسی به کمال برسد و یا اینکه دلش بر اثر عشق او دیوانه شود.

هوش مصنوعی: هر کسی که با زیبایی و دلنوازی فریفته شد، هر آنچه را که دلش می‌خواست، دوباره و دوباره بیان می‌کند.