بخش ۱۲ - الحكایة و التمثیل
بر شره میخورد مجنونی طعام
شکر حق میگفت شکری بردوام
کای خداوندی که جان و تن ز تست
شکر تو از من طعام من ز تست
تو طعامم میفرستی ز آسمان
شکر من بر میفرستم هر زمان
میفرست اینجا فرو هر دم طعام
تا منت بر میفرستم بر دوام
واسطه این قوم را برخاستست
قول ایشان لاجرم بس راستست
چون نمیبینند غیری جز مجاز
جمله زو شنوند و زو گویند باز
بخش ۱۱ - الحكایة و التمثیل: بود آن دیوانه دل برخاستهبخش ۱۳ - الحكایة و التمثیل: نازنین شوریدهٔ درگاه بود
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: کتابخانه تصوف
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
بر شره میخورد مجنونی طعام
شکر حق میگفت شکری بردوام
هوش مصنوعی: یک دیوانه بر زمین میافتد و در حالی که غذایی شیرین میخورد، پیوسته نام خدا و نعمتهای او را یاد میکند و از آن شکرگزاری مینماید.
کای خداوندی که جان و تن ز تست
شکر تو از من طعام من ز تست
هوش مصنوعی: ای خداوندی که جان و تن من از توست، من برای تو شکرگزاری میکنم و غذای من نیز از توست.
تو طعامم میفرستی ز آسمان
شکر من بر میفرستم هر زمان
هوش مصنوعی: تو از آسمان غذا به من میدهی و هر لحظه من شکر تو را به جا میآورم.
میفرست اینجا فرو هر دم طعام
تا منت بر میفرستم بر دوام
هوش مصنوعی: هر لحظه غذاهایی به اینجا میفرستد، تا من هم پیوسته و بیوقفه به او نعمت تقدیم کنم.
واسطه این قوم را برخاستست
قول ایشان لاجرم بس راستست
هوش مصنوعی: این مردم به واسطهای بلند شدهاند و سخن آنها درستی دارد.
چون نمیبینند غیری جز مجاز
جمله زو شنوند و زو گویند باز
هوش مصنوعی: چون هیچ چیزی جز حقیقت مجازی را نمیبینند، همه چیز را از همین حقیقت میشنوند و دربارهاش صحبت میکنند.