هوش مصنوعی: دیوانه‌ای بود که به خاطر بی‌پولی و فقر، ناراحت و اندوهگین شده بود و از این غم، زندگی‌اش تحت تأثیر قرار گرفته بود.

هوش مصنوعی: او به خاطر غم می‌گریست که هیچ نانی نداشت، زیرا وقتی نان نداشت، غم و اندوهش نیز از بین می‌رفت.

هوش مصنوعی: یکی به دیگری گفت: آیا نمی‌دانی که خدای بزرگ این آسمان بلند را خلق کرده است؟

هوش مصنوعی: او روزی در آسمان ستونی بدون پایه قرار داد و تو نیز می‌توانی روزی مانند او کارهای بزرگی انجام دهی.

هوش مصنوعی: مرد دیوانه گفت: ای کاش این لحظه برای استحکام آسمان بود.

هوش مصنوعی: خداوند بلندمرتبه، بدون نیاز به کسی، صد ستون استوار بنا کرده و نان و روزی را به راحتی فراهم می‌سازد.

هوش مصنوعی: من باید خوراک و نانی داشته باشم، اما حالا نمی‌دانم چه چیزی در آسمان وجود دارد که می‌تواند این بار را بر دوش من بگذارد.