هوش مصنوعی: در راهی مجنونی در حال عبور بود که جالب اینجا بود که پایش و سرش برهنه بود و لب‌هایش خشک شده بود.

هوش مصنوعی: به خاطر سرمای هوا و بی‌قراری، گل سر خود را بلند کرد و گفت: ای خالق!

هوش مصنوعی: یا دلم را دوباره پر از امید کن تا چند وقت دیگر از سختی‌ها و مشکلات رهایی یابم، یا اینکه به من یک کفش کهنه بده تا از این وضعیت خارج شوم.