هوش مصنوعی: مجنون به شدت گرسنه‌ای بود که به سوی دشت رفت و پا برهنه البته.

هوش مصنوعی: نان او باید به اندازه‌ی نیازش باشد، اما چون نان کافی نداشت، درد و رنجش بیشتر شد و درمانی هم برایش وجود نداشت.

هوش مصنوعی: ای خدا، من می‌گویم که در این جهان، گرسنه‌تر از من کسی را پیدا نمی‌کنم، چه در جلو چشم‌ها و چه در دل و پنهانی.

هوش مصنوعی: گوش کن، صدایی به او گفت که من نزد تو می‌آیم و تو را بیشتر از آنچه که هستی، گرسنه می‌کنم.

هوش مصنوعی: در دشت، یک گرگ پیر و گرسنه تنها و بی‌پروا به سمت او نزدیک می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی گرگ او را دید، شروع به غریدن کرد و چنان وحشت زده شد که لباس دیوانگی را پاره کرد.

هوش مصنوعی: مجنون به شدت مشتاق و پریشان حال شده و در دل خاک به شدت غمگین و آغشته به خون افتاده است.

هوش مصنوعی: ای خدا، به من رحم کن و مرا از پا نینداز که جانم بسیار عزیز است و این گونه ذلیل و خوارم مکن.

هوش مصنوعی: بیشتر از خودم گرسنه‌ام را دیدم و الان احساس می‌کنم که از هر کس دیگری سیرتر هستم.

هوش مصنوعی: امشب شکم من از گرسنگی سیر نمی‌شود، چرا که نانی در دسترس نیست و زندگی‌ام بدون نان ممکن نیست.

هوش مصنوعی: پس از این دیگر هیچ چیزی جز جانم را از تو نمی‌خواهم و تا جایی که بتوانم از تو چیزی نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: اگر تو گرگ را بر سر من بگماری، اگر هم فرمان بدهی، گرگ نمی‌تواند صلح کند.

هوش مصنوعی: در این بیابان که با مشکلات و مصائب رو به رو هستیم، باید با یکدیگر همدلی و آشنایی داشته باشیم، مانند گرگ‌ها که به صورت گروهی و هماهنگ عمل می‌کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا، گوینده به حالتی اشاره می‌کند که در آن گرفتار و در زحمت قرار دارد. او خواستار رهایی از مشکلات و خطراتی است که او را احاطه کرده‌اند. احساس می‌کند که به نوعی در تاریکی و ناامیدی گرفتار شده و درخواست می‌کند تا از این وضعیت ناخوشایند آزاد شود.

هوش مصنوعی: وقتی آن شخص این حرف‌ها را زد، گرگی که از قبل در مشکل افتاده بود، از پیش او خارج شده و به بیابان رفت.

هوش مصنوعی: اگر تو بخواهی، چنان تو را بچرخاند که همچون فلک دنیا را زیر و رو کند.

هوش مصنوعی: فرورفتن در دل دنیای او، هم به زیبایی و هم با وسوسه‌ای خاص همراه است.