هوش مصنوعی: شاهی دارای غلامی با هنر و ادب بود که از سر تا پا به آداب و ارزش‌ها آراسته بود.

هوش مصنوعی: وقتی لبخند زدی، لب‌های زیبا و رنگین تو مانند گل سرخ شد و فضای تنگ را وسیع‌تر کرد.

هوش مصنوعی: ماه درخشان و زیبا به خاطر چهره‌ی نورانی خورشید است و عشق و محبت به آن زلف‌های سیاه و دلربایش گرما و سایه می‌بخشد.

هوش مصنوعی: دام مشکینش چنان زیبا و دلنشین بود که جانم را برای آن فدای او کردم و در این راه دل را از دست دادم.

هوش مصنوعی: راستش این است که به خاطر کجی و نادرستی، شکار او از میان هفتاد فرق و تیره، دشوار شده است.

هوش مصنوعی: ابروی او که به شکل کج درآمده، به نوعی نمایانگر راستایی و درستی عشق‌ها شده است.

هوش مصنوعی: مردمی که به چشمان او خیره شده‌اند، در جاذبه و سحر خاصش در میان مردم هندوستان حیرت‌زده شده‌اند.

هوش مصنوعی: از میان او دل انسان در هیچ و پوچی قرار می‌گیرد و از دهان او، روح به شدت در تنگنا و فشار قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: توصیف و توصیف لعل (گوهر) او امکان‌پذیر نیست، زیرا هیچ‌کس از خصوصیات و ماهیت آب خضر مطلع نیست.

هوش مصنوعی: این جوان زیبا و دلنشین، که جان را به شوق می‌آورد، در کنار پادشاه خود ایستاده است.

هوش مصنوعی: روزی اتفاقی پیش شاه، خیلی‌ها در خودشان تأمل و فکر می‌کردند.

هوش مصنوعی: شاه با دشنه‌ای به دل خود زخم زد و جانش را رها کرد، و آن جهان برایش سرای جاویدان شد.

هوش مصنوعی: سپس شاه در خشم خود زبان به سخن گشود و پرسید که تا کی می‌خواهی در برابر خودت تردید کنی؟

هوش مصنوعی: گاهی به توانایی‌های خود نگاهی می‌کنی و گاهی هم به زیبایی‌های خود توجه می‌کنی.

هوش مصنوعی: گاه پا را درون موزه می‌کنی، گاه نیز از جلو یا پشت کلاه را برمی‌داری.

هوش مصنوعی: شاید در لحظه‌ای مشغول خودپسندی و خودبرتربینی باشی، یا در حال خدمت به دیگران.

هوش مصنوعی: وقتی که تو به این اندازه به خودت عشق ورزیدی، پس چرا برای خدمت به دیگران، از قبل در اینجا حضور نداشتی؟

هوش مصنوعی: از خدمت دست بکش و به خود اهمیت بده، سپس بعد از این تصمیم‌گیری، با خودت نشستی داشته باش.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به پادشاه خود ادعای خدمت کنی، باید به خاطر عشق خود به او بی‌تاب و ناآرام باشی.

هوش مصنوعی: هرچند خود را انسان آگاه و باهوشی نشان می‌دهی، در واقع در حال کمک به خودت هستی.

هوش مصنوعی: من با یک نگاه تو از خودم فاصله می‌گیرم، اما تو هرگز به خودت نگاه نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر مردم را همان‌طور که هستند ببینی و فقط به خودت توجه کنی، نمی‌توانی جایگاه واقعی‌ات را درک کنی و فقط به ظاهر خودت تمرکز خواهی کرد.

هوش مصنوعی: دوست‌داشتن و نزدیک شدن به کسانی که به ما نزدیک‌اند، همیشه با ریسک‌ها و خطرهایی همراه است، زیرا این نزدیکی ممکن است عواقب ناخواسته‌ای به دنبال داشته باشد.