هوش مصنوعی: نصر احمد در روزهای بهار تصمیم گرفته بود به باغ برود و به تماشای چمنزار بیفتد.

هوش مصنوعی: موسیقی‌دانان را از قبل فرستاده بودند و همراهمان موسیقی و می‌بود.

هوش مصنوعی: محتسب شخصی به نام الیاس بود که در تقوا و معنویات بسیار متین و قوی بود.

هوش مصنوعی: مردم به او نزدیک شدند و او با دقت به آنچه دید، تسلیم شد و آنچه را که مشاهده کرده بود، بی‌محابا بیان کرد و از هم پاشید.

هوش مصنوعی: نصر از آن وضعیت باخبر شد و نصر الیاس را خواست تا حاضر شود.

هوش مصنوعی: ای الیاس، تو که دیوانه‌وار به دنبال دین هستی، به من بگو چه اتفاقی افتاده است؟

هوش مصنوعی: سخن از وضعیت تو صحبت می‌کرد، پرسید که از کجا به این مقام رسیدی، و گفت که این مقام سلطنت از چه کسی به تو رسیده است؟

هوش مصنوعی: گفت که از فرمان امام علی صحبت می‌کنم، چون من از طرف پروردگار جهان آمده‌ام.

هوش مصنوعی: من در این عالم به اندازهٔ ذره‌ای از گفت و گو می‌توانم صحبت کنم و این دره‌ای است که من در آن قرار دارم.

هوش مصنوعی: من هیچ امیدی به دنیا ندارم و هیچ چیزی از آن برایم ارزشمند نیست.

هوش مصنوعی: من از کشتن هراسی ندارم و از بلا و مشکل هم نمی‌ترسم، زیرا تو در امنیت و سلامتی هستی.

هوش مصنوعی: اگر کسی خون بریزد و من هم خون را به زمین بریزم، خوشحال خواهم بود زیرا آن خون به حق و به نفعی ابراز شده است.

هوش مصنوعی: اگر خون تو به سمت حق و حقیقت هدایت شود، در دنیا هیچ چیز بهتر از این نخواهد بود.

هوش مصنوعی: عطر مشک خوشبو و دلنواز است، اما این خوشبویی به خاطر بوی خون از آن به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: نصر با خوشحالی حق را مورد خطاب قرار داد و وقتی که به او پاسخ داد، همه چیز از شلوغی و آشفتگی او ناپدید شد.

هوش مصنوعی: تو با گفتار خود مرا خوشحال کردی، حالا خوشحال باش و اگر خواسته‌ای داری، بخواه و آزاد باش.

هوش مصنوعی: او گفت که نیازی به چیزی ندارد، نه زیاد و نه کم، و افزود که البته باید درخواست کرد.

هوش مصنوعی: در کنار سلطانی بزرگ و محترم، بنده‌ای ضعیف و ناتوان ایستاده است.

هوش مصنوعی: شیخ الیاس به سوی او نگاهی انداخت و گفت که نیاز من از اوست، نه از پادشاه.

هوش مصنوعی: نصر گفت: پیش کسی مانند من که شهریار است، برای چه نیازی می‌خواهی؟ در نهایت شرم داشته باش.

هوش مصنوعی: پس من در این زمان از تو شرمنده هستم، چون می‌خواهم با خدای جهان صحبت کنم.

هوش مصنوعی: او با اصرار و خواهش از من خواست که بگویم، او همواره به دنبال این است که این لحظه را به یاد ماندنی کند.

هوش مصنوعی: من هجدهمین خوشه گندم را به تو می‌دهم، چون این مزه‌اش برای من در سمرقند است.

هوش مصنوعی: نصر می‌گوید که ابتدا به گندم نگاه کنید، سپس با شتر به سمت سمرقند حرکت کنید.

هوش مصنوعی: بعد از آن، الیاس به پادشاه گفت: من می‌خواهم که این گندم به روش خاصی پردازش شود.

هوش مصنوعی: با شجاعت و بدون ترس، بر دوش خود بار سنگینی را بگذار و با شادی به سمرقند برو.

هوش مصنوعی: نصر به او گفت: تو از حال من بی‌خبر هستی، زیرا که در مسیر من همراهی نداری.

هوش مصنوعی: اگر در باغ خودم چند قدم بیشتر بروم، تمام پایم دچار آبله خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی که از نیشابور خارج شوم، بارم را بر دوش می‌زنم تا به مقصدی دور بروم.

هوش مصنوعی: بعد از آن، الیاس گفت که این موضوع واضح است که اگر این مقدار بار بر دوش تو سنگینی می‌کند، پس به وضوح نشان‌دهنده وضعیت تو است.

هوش مصنوعی: اگر توانایی‌ام باعث شود که به سمرقند بروم، می‌دانم که تا چه زمانی می‌توانم به این سفر ادامه دهم.

هوش مصنوعی: تمام مسئولیت و سنگینی بار خراسان تا همیشه بر دوش تو است، واقعاً جای تعجب دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که روز قیامت فرارسد و دنیا به پایان برسد، با این بار سنگینی که بر دوش داری، بر روی صراط چه کار می‌توانی بکنی؟

هوش مصنوعی: من می‌بینم که جهانی از مسئولیت‌ها و بارها بر دوش توست تا در ازای آن فقط یک تکه نان برای سیر کردن خودت به دست آوری.

هوش مصنوعی: با چنین بار سنگینی، نمی‌توان نفس کشید و بر راه راست قدم گذاشت.

هوش مصنوعی: نصر به سوی خدا بازگشت و از بلند پروازی دست برداشت و به جمع رازداران پیوست.

هوش مصنوعی: هر کسی که پاک و پاکیزه باشد، می‌تواند در برابر مشکلات و سختی‌ها مقاومت و تحمل کند، حتی اگر از نظر جسمی در شرایط سختی قرار داشته باشد.

هوش مصنوعی: خویشتن‌داری و بردباری او، به مانند بار سنگینی است که بر دوش جهان گذاشته شده و بر اساس این صفت، او به انسان‌ها نفع و ضرر می‌رساند.