هوش مصنوعی: عبدالله طاهر در شکار بود و وقتی به شهر معروف می‌رسید، بازش را با خود می‌آورد.

هوش مصنوعی: در مسیر او پلی وجود داشت و در کنار آن پلی، پیرمردی نشسته بود که به محض دیدن آن پل، به سمت آن رفته و از پل عبور کرد.

هوش مصنوعی: اسب عبداللّه ناگهان از راه بلند شد و کلاه او را از سرش به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: عبدالله به شدت عصبانی شد و از او خواست تا خود را از وضعیت پیش آمده مطلع کند.

هوش مصنوعی: ای نادان، بگو ببینم چه بر سرت آمده که به اینجا و در این وضعیت افتاده‌ای.

هوش مصنوعی: داستانی از دادی که آن زن سالخورده بازگو کرد، حرف از کودکی بی‌گناه می‌زند که متعلق به من است.

هوش مصنوعی: در اینجا شخصی از امیر خواهش می‌کند که او را از این وضعیت سخت و زندانی که به خاطر عشق یا وابستگی به دیگران در آن به سر می‌برد، نجات دهد. او احساس ذلت و اسیری می‌کند و به امیر که نماد قدرت و کمک است، امیدوار است.

هوش مصنوعی: جان من از درد او می‌سوزد و روزگارم به خاطر چهره زردش تاریک و ناامید است.

هوش مصنوعی: من که در سن پیری به سر می‌برم و به پایان عمر نزدیک شده‌ام، خواهش دارم که بر دل آشفته و پر درد من رحم کنی.

هوش مصنوعی: امیر از شدت خشم سوگند خورد که آن پسر در بند خواهد ماند و در زندان خواهد مرد.

هوش مصنوعی: من هرگز از زندان نخواهم بیرون آمد و همچنان در آنجا ناتوانی‌ام را حفظ می‌کنم.

هوش مصنوعی: پیرزنی گفت: ای امیر، تو در این کار توانایی نداری، زیرا کارهای خداوند جهان هستند.

هوش مصنوعی: اگر تو بر کاری مشغول باشی، خداوند نیز بر آن کار آگاهی دارد و قدرت دارد که هر چیزی را انجام دهد.

هوش مصنوعی: در حال حاضر با او درگیر هستم و مشغول کارهای خودم هستم. تو هم برو که من هم بار و مسئولیت‌هام را برداشت کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هرگاه در حضور کسی که حق و مقام والایی دارد، قدم بگذاری، توجه به احترام و آداب لازم است و وارد شدن بدون توجه به این مسائل ناپسند است.

هوش مصنوعی: بدن خود را رها کرده و با دلی آتشین و سوخته از این مکان دور شدم تا زمانی که تو تمایل به آمدن داشته باشی و در این حال به خداوند سپردم.

هوش مصنوعی: این صحبت یا کلام به شدت بر روح و دل عبدالله تاثیر گذاشت و او از روی اندوه، اشک‌های خونینش را بر خاک راه انداخت.

هوش مصنوعی: او دوباره سوگند خورد که از روی پل نمی‌گذرم این بار. چون مهربان است.

هوش مصنوعی: تا وقتی که آن پسر را به سوی من نیاورند، من نمی‌توانم چهره‌اش را ببینم و او هم چهره من را نخواهد دید.

هوش مصنوعی: مردی را از زندان آزاد کردند و سوار بر اسبش کردند. وقتی آن شخصیت معروف جمال او را دید، حیرت کرد.

هوش مصنوعی: او لباس خوب و زیبایی به او داد و گفت که این لباس را در شهرش با افتخار به تن کند.

هوش مصنوعی: پس آوازه‌خوان‌ها از دو طرف اعلام می‌کنند که این شخص، آزاد شده از قید و بند خداست.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که گاهی اوقات کارهای بزرگ و دشوار، به آسانی و با کم‌ترین تلاش به نتیجه می‌رسند، به‌خصوص زمانی که خداوند پشتوانه باشد. در اینجا به نوعی اشاره به این دارد که خداوند کمک می‌کند تا مشکلات بزرگ به کوچک‌ترین مسائل تبدیل شوند.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی به خوبی چشمانت را بپوشانی، بهتر است از یکی دیگر که خیلی خوب است و از شاهان هم فراتر است.