هوش مصنوعی: مردی را با حالتی غمگین و ناتوان به دار می‌بردند تا سر او را بالای دار قرار دهند.

هوش مصنوعی: او با شادی و سرور، دل‌ها را زنده می‌کرد و می‌خندید، اما آنچه باید می‌خندید، چیزی دیگر بود.

هوش مصنوعی: سایلی از او پرسید چرا وقتی زمان آزادی است، این‌قدر شاد نیستی و در مورد کشتن این موضوع چرا این‌طور رفتار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: چون عمر به پایان می‌رسد، تحمل غم و اندوه در این مدت کوتاه چگونه ممکن است؟

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که وقتی این سخن گفته شد، حقیقتی آشکار شد و باعث نجات او از مرگ گردید و حیات جدیدی را به او بخشید.

هوش مصنوعی: هر چیزی که به دیگران می‌گذاری، به آن‌ها آسیب نزن و چیزی از کسی کم و زیاد نکن.

هوش مصنوعی: هر چیزی که داری، همه را به آنجا می‌فرستی؛ اما کم است و از نیمه یک خرما هم کم‌تر می‌فرستی.

هوش مصنوعی: چنانچه چیزی را آنجا رها کنی، همان چیز به تو برمی‌گردد و آنچه را که نگه‌ می‌داری، هزینه‌اش را می‌پردازی.