هوش مصنوعی: در مسیری که محمود سپاهش در حال حرکت بود، پیرمردی را دید که بارش را بر دوش گذاشته و به سختی در راه می‌رود.

هوش مصنوعی: خسرو با شخصیت و با کمال به پیر گفت: "این چه چیزی است که در کیسه‌ات داری؟"

هوش مصنوعی: او گفت تا شب، ای پادشاه پیروز، من امروز خوشه‌ها را چیده‌ام.

هوش مصنوعی: من این کیسه را پر از خوشه‌های خوشمزه کرده‌ام و به سوی بچه‌ها آورده‌ام.

هوش مصنوعی: ای گرامی، من می‌خواهم این بچه‌ها را به خوبی تربیت کنم، همانطور که به تو درباره حال و احوال صحبت کردم.

هوش مصنوعی: شاه از او پرسید که تو این خوشه را از کجا برداشت کرده‌ای تا برای سفر و توشهٔ خود آماده کنی؟

هوش مصنوعی: او گفت به یقین، چون مسلمانی وجود دارد، از زمینی که هیچ سلطنتی بر آن نیست.

هوش مصنوعی: چون یقین دارم که آن زمین حرام است، چرا باید در سرزمین غصب گام بگذارم؟

هوش مصنوعی: هر چند که خوشه‌های آن‌ها حلال نیست، اما اگر از اینجا بهره بگیرم، برایم عذاب و گناهی خواهد بود.

هوش مصنوعی: شاه به فردی که بدگمان و ناتمام فکر می‌کند، می‌گوید: چرا درباره مال سلطان صحبت می‌کنی که حرام است؟ این مال حق سلطانه و نباید در موردش به شک و تردید افتاد.

هوش مصنوعی: گفت: با پیری و ناتوانی و سختی زندگی، از ثروت و قدرت سلطانی شرمنده نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: من از تلاشم برای به دست آوردن لقمه‌ام دست نکشیده‌ام؛ همیشه بر این راستا گواهی می‌دهم.

هوش مصنوعی: تو که این همه لشکر و نیرو داری و بر هفت کشور فرمانروایی، امروز تویی که پادشاه هستی.

هوش مصنوعی: تو از کسب منفعت و مقام در این دنیا شرمنده نیستی، چرا که هر آنچه به دست می‌آوری، در واقع سهمی است که از جهان می‌گیری.

هوش مصنوعی: روز و شب، از دارایی و مایحتاج درویشان استفاده می‌کنی و به نوعی، از رنج و درد آن‌ها بهره‌مند می‌شوی.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات انسان از دست مشکلات و ناراحتی‌های زندگی که از سوی دیگران بر او تحمیل شده‌اند، به شدت آزرده خاطر می‌شود و این زخم‌ها و دردها مانند زخم چوبی است که بر دل او نشسته است.

هوش مصنوعی: شخصی که در علم و دانش سرآمد است، وقتی که ثروت و بار سنگینی را جمع می‌کند، به آسانی ادعا می‌کند که این مال از آن اوست و بنابراین حلال است.

هوش مصنوعی: تمامی این ثروت‌ها و املاک و مشاغل که اکنون در اختیار تو قرار گرفته است، ای پادشاه، به خاطر اقتدار و سلطنت توست.

هوش مصنوعی: مادر تو با تلاش و زحمت خود، زندگی را به شکل بهتری سامان داده است، یا پدر تو با زراعت و کشاورزی‌اش به زندگی رونق بخشیده است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو به زور و قدرت، اموال مسلمانان را می‌گیری و به همین دلیل نشان‌دهنده این است که ایمان واقعی نداری و در نهایت با این اعمال، عاقبت بدی در انتظار تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: تو برای دستیابی به یک چیز ارزشمند و حقیقی، باید با دشواری‌ها و مشکلات زیادی روبرو شوی و آنها را پشت سر بگذاری.

هوش مصنوعی: هر کسی که در دنیای گسترده به مقام و سلطنت دست یافته، به نوعی مانند سلیمان، که از بزرگ‌ترین فرمانروایان تاریخ بوده، برگزیده و مورد احترام است.

هوش مصنوعی: او برای تأمین نیازهای خود تلاش کرده و زحمت کشیده، نه مانند تو که فقط در حرف و پرچم‌های تجملاتی غوطه‌ور هستی.

هوش مصنوعی: کار او به یک زنبیل درست انجام می‌شود، اما تو نمی‌توانی به اندازه پانصد فیل درست عمل کنی.

هوش مصنوعی: Although من درویش و تو پیر و ناتوان هستم، اما هیچ‌گاه ننگ نمی‌برم اگر از نعمت‌های تو استفاده کنم.

هوش مصنوعی: تو که این همه چیز داری، جز درخواست کمک و نیاز به دیگران هیچ راه‌حلی برای مشکلاتت نداری.

هوش مصنوعی: اگر به ناتوانی و محدودیت‌های خود توجه کنی، به عظمت و برتری رویکرد من پی خواهی برد.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به پادشاهی و مقام، باید از مال و دارایی خود بگذری و سوختن را یاد بگیری؛ یعنی باید از لذت‌ها و ثروت‌ها عبور کنی تا به ارزش‌های بالاتر و دانایی دست یابی.

هوش مصنوعی: او این را گفت و از پیش شاه رفت، و شاه نیز به او نگاه کرد و در حالی که گیج و متعجب بود، به او خیره شد.

هوش مصنوعی: سخن آنقدر زیبا و با کمال است که موجب حسادت و تأثیرگذاری بر دیگران می‌شود، مانند باران بهاری که اشک‌های او را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که اراده‌ای قوی دارد، در مسیر درست و صحیح، به خوبی می‌داند که برای رسیدن به هدفش باید چه چیزهایی را جستجو کند و در کجا آن‌ها را بیابد.