هوش مصنوعی: در خانه اسحاق، دوستی در کنار او بود که در خدمتش به‌طور مستقیم و نزدیک قرار داشت.

هوش مصنوعی: هر روز قبل از طلوع آفتاب، آب را از دجله می‌کشیدی تا در طول روز از آن استفاده کنی.

هوش مصنوعی: چون امکان نداشت که تشنگی و کمبود آب را تحمل کند، غلام یک لحظه هم از کار دست نکشید.

هوش مصنوعی: روزی خواجه او را مشاهده کرد که بی‌قرار و آرام از دیگران فاصله گرفته و در دنیای خود مشغول کار است.

هوش مصنوعی: خواجه از جوان خواست تا از لذت زندگی بگوید، اما غلام پاسخ داد که او در انجام کارهای دشوار و سخت مشغول است و نمی‌تواند به خوشی‌ها فکر کند.

هوش مصنوعی: من در میان دو مشکل گرفتار شده‌ام و به حالت بی‌پناهی و ناامیدی افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: از یک سو، آبی بی‌نظیر وجود دارد و از سوی دیگر، افرادی هستند که نسبت به آن آب بی‌اعتنا و ناسپاس‌اند.

هوش مصنوعی: رود دجله را نمی‌توان به راحتی از آب خالی کرد، همچنان‌که تشنه‌ای که حس عطش دارد، هرگز به سیرابی نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: در میان دجله، که نماد زندگی و آب است، من همیشه در حال انتظار و نیاز به آب هستم. حالا که به این وضعیت پایان رسیده، فقط می‌توانم بگویم تمام شد و سلام.

هوش مصنوعی: من در وضعیت پیچیده‌ای قرار دارم که بین مسائل دینی و دنیوی سرگردانم و نمی‌دانم کدام را انتخاب کنم.

هوش مصنوعی: از دین من هیچ بویی نمی‌رسد و دنیایم هم سامان خاصی ندارد.

هوش مصنوعی: من نه در این مسیر هستم و نه در آن، و اکنون از راهی که رفته‌ام برمی‌گردم، زیرا باری سنگین بر دوش دارم و راهی طولانی پیش رو دارم.