هوش مصنوعی: مردی به یک صوفی گفت: تو که در این دنیا سفر کرده‌ای، حال و احوالت چگونه است؟

هوش مصنوعی: سی سال عمرم را گذرانده‌ام، اما نه به ثروتی دست یافته‌ام و نه چیزی از آن پیدا کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من در این لحظه شگفت‌زده‌ام که چطور او نشسته است تا من صد گنج زر را به دست بیاورم.

هوش مصنوعی: کسی که در تمام عمرش به هر تلاشی که کرده، هیچ چیزی به دست نیاورده و از گنج و ثروت بی‌بهره است، دور از آن گنج نیست.

هوش مصنوعی: وجود تو مانند طلا ارزشمند است و یافتن کسی مانند تو به آسانی ممکن نیست، همچنان که پیدا کردن یک گنج ارزشمند نیز دشوار است.

هوش مصنوعی: کسی که در زندگی خود هیچ هدف و مسیری ندارد، حتی اگر به دنبال یافتن هدایت و راهنمایی باشد، از آن بی‌خبر است و نمی‌داند چه چیزی را جستجو می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر تمامی شب را روز بشماری، لازم است که برای آرامش و درمان دردهایت، آتش سوزانی در وجودت داشته باشی.

هوش مصنوعی: من با درد عشق زندگی می‌کنم و جالب اینجاست که همین درد، خود به نوعی درمان من محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: من همیشه در پی چیزی هستم که به دنبالش می‌گردم و این خواسته هرگز برای لحظه‌ای هم آرام نمی‌گیرد.

هوش مصنوعی: من در بین دو حالت متفاوت بلاتکلیف هستم و تا زمانی که زنده‌ام در این وضعیت گیجی و سرگشتگی به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: محبت مانند دریایی بی‌پایان است و به همین خاطر، احساس تشنگی و نیاز به آن، بسیار زیاد و گسترده شده است.