هوش مصنوعی: یک دیوانه با حالتی غمگین و پریشان می‌گفت که در میان تمام مسائل و موضوعات دنیا، کار او همین است.

هوش مصنوعی: برای نشستن بر روی خاکستر، خاک را با دست‌هایم بر سر می‌ریزم.

هوش مصنوعی: من همواره با دوستانم ارتباط نزدیک دارم و همچنین از حمایت و حفاظت از آنها غافل نمی‌شوم.

هوش مصنوعی: من همیشه در حال اشک ریختن هستم و مدام در ذهنم به این فکر می‌کنم که در این حالت چه باید بکنم.

هوش مصنوعی: هرگاه کسی به نزد من بیاید، او را می‌پرسم که راز و داستان‌هایی که در دل دارد چیست و او هم باید بگوید که چه بر او گذشته است.

هوش مصنوعی: به او می‌گویم که ای بزرگوار، من چیزی نمی‌دانم و بس.

هوش مصنوعی: من همیشه در مورد کاری که باید انجام دهم، فکر می‌کنم، اما نمی‌دانم. در این میان، کسی به من می‌گوید که ندانستن من فرقی با واقعیت ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در این میدان تو را بکشند، لحظه‌ای نور تو بر دل‌ها می‌تابد و جهانی را در حیرت فرو می‌برد.

هوش مصنوعی: اگر این پرده برای تو کنار نرود، این همه داستان و افسانه به تو نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: هرچقدر هم که دانش داشته باشی، اگر نادانی و ناآگاهی در زندگی‌ات وجود داشته باشد، در نهایت به سردرگمی و بلاتکلیفی می‌رسی.