هوش مصنوعی: در بالای منبر، یک امام صحبت می‌کرد و با حرارت این کلمات را بیان می‌کرد.

هوش مصنوعی: خداوندی وجود دارد که بی‌نظیر و بی‌همتاست و هرگز چیزی بر شکوه و عظمت او افزوده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: ذره نشان‌دهندهٔ موجودی کوچک و حقیر است که به خاطر ناپاکی و کثافت نمی‌تواند در جایگاه والایی قرار گیرد. کسی که پاک و بی‌عیب است، نیز نمی‌تواند در مرتبهٔ پایین قرار گیرد. به‌طورکلی، افراد با خلوص و پاکی خود، نمی‌توانند به ذلت تن بدهند.

هوش مصنوعی: بیدل به صدای این سخن گوش داد و فریاد زد که ای نادان، ساکت باش.

هوش مصنوعی: زیرا اگر کسی به خود ذلت را تحمیل کند، همیشه در دامان عظمت و بزرگی قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: این همه خاک و کثیفی را نمی‌بینی که همیشه و تا همیشه نشانه‌ای از ذلت و حقارت است.

هوش مصنوعی: دست و دامن کبریا را چون گردی بر دامن نشسته، یعنی برخی از افراد به مقام والای کبریا دست یافته‌اند، اما گاهی اوقات به خاطر غرور و خودخواهی خود، به راحتی مثل گرد و غبار بر دامن آن مقام نشسته‌اند و به آن اهمیت نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: انسان‌ها نظیر حق، یکتایی دارند. اما حق هیچ‌گاه مثل یک خویشاوند نیست.

هوش مصنوعی: بنابراین، همه مردم در کار او هستند و منتظر نشسته‌اند تا او را ببینند.