هوش مصنوعی: عاشق به خاطر داشتن دل زنده و احساسات قوی، همچون گلی که لبخند پرشوری دارد، زندگی شاد و پربهی دارد.

هوش مصنوعی: سایلی از او پرسید که این خنده‌ی تو برای چیست؟ مخصوصاً در زمانی که باید گریه کرد؟

هوش مصنوعی: معشوقه‌ام را گفتم که به خاطر عشق و عاشقی‌ام، حتی در یک لحظه هم نمی‌توانم از او فاصله بگیرم، چون هر صبح احساس صداقت و ولی در عشق می‌کنم.

هوش مصنوعی: صبح زمانی است که خنده و شادی مناسب و زیبا به نظر می‌رسد، چون کسی که در دلش خورشید و روشنایی دارد، باعث روشنایی و نشاط در اطرافش می‌شود.

هوش مصنوعی: اگرچه من خودم نور و روشنایی دارم، اما مانند آسمان، بر روی زمین قرار نگرفته‌ام.

هوش مصنوعی: هرکس که در دلش نور و شادی باشد، اگر لبخند بزند، مانند صبحی روشنی‌بخش و سهل و آسان خواهد بود.

هوش مصنوعی: من که روز روشنم به پایان رسید و شب هم به سر آمد، معشوقم آمد اما افسوس که از کنارم گذشت.

هوش مصنوعی: اگر خوشحال باشم یا بخندم، اشکالی ندارد؛ اگر لبخند بزنم یا سکوت کنم، باز هم اشکالی ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که خورشید عزت و بزرگی خود را نمایان کند، آنجا مانند بهشت خواهد شد و همه چیز در آن کوچک و نامحسوس به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: فراموش نکن که در زندگی، همه چیز در حرکت است و هیچ نکته‌ای بی‌دلیل وجود ندارد. وقتی به اطراف نگاه می‌کنی، می‌بینی که در پیش و پس، در هر سمت، فقط یک حقیقت و واقعیت بیشتر وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تمام عالم را ببینی، باید بدانی که همه چیز در واقع به او وابسته است و هیچ چیزی در این دو جهان خارج از محبت و دوستی او وجود ندارد.